Moim celem zawsze jest bycie lepszym niż na ostatnich zawodach. Taki jest cel każdego zawodowego sportowca. Nawet, gdy nie startuję, moim celem zawsze jest być w lepszej formie niż dajmy na to 6 miesięcy temu. Nie trenuj z myślą, że po prostu chcesz być większy. Bądź konkretny. Wyznacz sobie sprecyzowany cel i pracuj nad jego osiągnięciem. Cel ten powinien być na tyle trudny do osiągnięcia, by zmusić cię do wysiłku, ale nie powinien być tylko mrzonką, jak na przykład założenie wygrania Mr. Olympia, jeśli nigdy nawet nie wyszło się na scenę. Określ też ramy czasowe, w jakich zamierzasz ów cel zrealizować, powiedzmy 4–6 miesięcy, zrób zdjęcia i pomierz obwody, a potem postaraj się poprawić sylwetkę. Jeśli chodzi o mnie to nie mam nadziei na kolejne 10 kg masy mięśniowej. Zależy mi bardziej na poprawieniu kształtów. Jestem na etapie inwestowania sił w jakość, a nie ilość. Chciałbym trochę poszerzyć uda i zaokrąglić barki przy jednoczesnym zachowaniu wąskiej talii, tak by moja sylwetka jeszcze bardziej przypominała literę X.
 

Myślę, że wszyscy przyszli kulturyści są miniaturami siebie w przyszłości. Nie da się zmienić kształtów mięśni i punktów ich zaczepienia. Wszystkie te czynniki zostały ustalone przy twoim urodzeniu, całe lata przed tym, jak po raz pierwszy dotknąłeś sztangi. Zmienić możemy tylko rozmiar i gęstość mięśni, co poprawia ich naturalne kształty. Widziałem zdjęcia Haneya, Doriana i Ronniego z początków kariery i jeśli nie liczyć dodatkowych 50 kg (przynajmniej w przypadku Rona, u reszty było to nieco mniej), to ich sylwetki bardzo się nie zmieniły. Dało się zauważyć przypominające piłkę do baseballa bicepsy Ronniego, charakterystyczna pełną klatkę Haneya, czy nisko zawieszone najszersze pleców Doriana. Na pierwszy rzut oka może się to wydawać niemożliwe, ale zaufaj mi, wszystko jest na swoim miejscu już od początku. Zmienia się tylko dodawana latami masa mięśniowa. A co do szczegółowości umięśnienia, to podobnie jak masa przychodzi ona z czasem. Im więcej pracy w nią włożysz tym lepsze rezultaty osiągniesz.

Warunkiem wzrostu mięśni jest odpowiednia intensywność treningu, a nie ma lepszej metody na jej podkręcenie niż trening aż do upadku, a nawet dalej. Tym niemniej, jeśli taki trening będziemy stosować zbyt długo, może doprowadzić do przetrenowania i stagnacji – szczególnie, gdy stosujesz powtórzenia wymuszone i negatywne. Czasami stosuję te techniki, jednak nigdy w sytuacji, gdy czuję, że nie do końca zregenerowałem się po poprzednim treningu.

Mały odpoczynek od treningów raz na jakiś czas to z pewnością dobry pomysł. Ja jestem zawodowcem, więc przerwy w czasie których mój organizm odpoczywa wiążą się z zawodami. Przygotowanie się do zawodów to długie miesiące intensywnego treningu, diety i oczywiście aerobów. Dlatego też po każdym starcie zarządzam sobie małą przerwę, by pozwolić mojemu ciału na regenerację po nadludzkim wysiłku. Mówiąc wprost, nikt nie jest w stanie trenować cały czas na maxa. Osoby nie startujące w zawodach powinny uważnie obserwować swój organizm. Z maksymalną intensywnością można trenować tylko do momentu, w którym twoje ciało przekroczy granice swej zdolności do regeneracji. Dlatego właśnie dobrze jest cyklicznie zmieniać treningi. Cykle pozwolą ci uniknąć przetrenowania, które blokuje dalsze przyrosty. Potrzebne są okresy utrzymywania masy, podczas których trenujesz ciężko, ale nie pełną parą. Zadaniem takiego cyklu jest przygotować cię do najcięższych treningów. Po takim czasie masz fazę treningów na maxa, po której znów następuje faza odpoczynku. I tak w kółko.
Niektórzy kulturyści są znani z tego, że po zawodach robią sobie kilka miesięcy odpoczynku. Ja do nich nie należę i nigdy nie będę. Powrót na siłownie po długiej przerwie niesie ze sobą ryzyko kontuzji. Tacy goście, zaczynają treningi po wielu miesiącach obijania się, w miejscu gdzie przerwali poprzednio. Niestety ich organizmy nie są na to gotowe i krach! Kontuzja. Najlepszą metodą na uniknięcie kontuzji jest robienie czegoś przez cały czas. Pozwala to zachować optymalne krążenie krwi  które sprawia, że mięśnie są ciągle w formie. Unikasz w ten sposób przeciążeń nieprzygotowanych stawów. Ja szczególnie zwracam uwagę na barki, gdyż to bardzo delikatne stawy, tak więc zawsze, nawet w fazie odpoczynku, lekko je trenuję. Długość przerwy uzależniona jest od zdolności twojego organizmu do regeneracji. Zależnie od sytuacji powinno wystarczyć tydzień lub dwa. Ja osobiście nie robię przerw większych niż tydzień, po tym czasie zwykle zaczynam jakieś aeroby lub lekkie pompowanie.
 

Wymienieni niżej zawodnicy powinni wygrać Mr. Olympia przynajmniej raz, by móc postawić statuetkę Sandowa na kominku. W pełni na to zasłużyli:

Flex Wheeler
Kevin Levrone
Shawn Ray
Rich Gaspari
 

Zacząłem trenować, gdy miałem 16 lat. Treningi były jedną z niewielu dobrych rzeczy w moim życiu. Miałem stresujące dzieciństwo, pełne zawodu i złości wywołanych permanentną biedą. Mój ojciec często się denerwował tym, że trenuję, ponieważ nie widział w tym nic produktywnego. Gdy dorastasz w ubogiej i brutalnej dzielnicy, łatwo możesz zejść na zła drogę. Dzieciaki wciąż szukają kłopotów. A ja? Jeśli tylko coś mogło mi ujść na sucho, robiłem to. Nie jest to najlepsza metoda dorastania. Ja sam nie miałem większych problemów z prawem, ale wielu moich kumpli z dzieciństwa skończyło w więzieniach lub na cmentarzach. Na szczęście znalazłem sobie hobby, które dało mi wszystko co mam. W pewien sposób sztanga uratowała mi życie. Gdy nie byłem na siłowni, siedziałem w swoim pokoju i rysowałem. Nie dałem się wciągnąć w nic nielegalnego. W ten sposób odstresowywałem się. Wprawdzie, aby dostać się na siłownię trzeba było mieć 18 lat, ale mi się jakoś udało. A na siłowni poznałem wielu wspaniałych ludzi, którzy skierowali mnie na właściwą drogę.

Towarzysze broni

Chciałbym przekazać parę słów Kaiowi Greene’owi, który z tych samych powodów co ja nie wystąpił na ostatniej Olympii. Kai, zdrowie jest najważniejsze. Zawsze będą kolejne zawody. Wszyscy chcieliśmy zobaczyć cię na scenie, ale ważniejsze było byś zadbał o siebie. Zresztą na scenę wrócisz szybciej niż ci się wydaje. Lepiej się zabezpieczyć i ze startem poczekać na następną okazję.
 

Klatka: wyciskanie sztangi na ławce skośnej
Plecy: wiosłowanie sztangą
Barki: wyciskanie hantli
Biceps: uginanie przedramion ze sztangą
Triceps: pompki na poręczach
Przedramiona: uginanie przedramion ze sztangą nachwytem
Czworogłowe: przysiady
Dwugłowe: uginania nóg
Łydki: wspięcia na palce siedząc