W itam wszystkich pasjonatów kulturystyki w najnowszym
numerze MD! Obecnie jestem na etapie przygotowań do je-
siennego sezonu startowego. Do pierwszych zawodów, czyli
Arnold Classic w Madrycie, zostało mi dziewięć tygodni. Imprezie tej
towarzyszą dość duże targi branżowe, na których ofertę prezentują
najwięksi producenci suplementów diety dla sportowców. Będę tam
obecny już trzeci rok z rzędu, możecie mnie znaleźć na stanowisku
mojego sponsora, hiszpańskiej fi rmy suplementacyjnej Nutrytec Sport
and Health, która wspomaga mnie w przygotowaniach do startów
w lidze zawodowej od roku 2009, czyli od momentu, kiedy zdecydo-
wałem się zostać zawodowym kulturystą IFBB. Firma docenia moje
sukcesy w lidze zawodowej i zaproponowała mi przedłużenie umowy
sponsorskiej na jeszcze lepszych warunkach niż dotychczas, ja też
jestem niezmiernie zadowolony z tej współpracy, więc w lipcu tego
roku podpisałem kontrakt na kolejne lata.

 Pytanie: Witam Panie Robercie. Od kilku lat ćwiczę na siłowni, staram się wykorzystywać różne programy treningowe, ale zauważyłem, że moja klatka nie chce się rozwijać proporcjonalnie do innych grup mięśniowych. Czy jest na to jakaś rada i czy jest szansa, abym jeszcze tę grupę rozbudował?

               Odpowiedź: Witam. Nie wiem, czy cię to pocieszy, ale nie jesteś jedynym ćwiczącym, który boryka się z tym problemem. Oczywiście, każdy z nas jest nieco inaczej zbudowany i poszczególne grupy mięśni mogą być w różnym stopniu podatne na rozwój. Uważam jednak, że u większości osób problem z rozwojem klatki czy pleców wynika nie tyle z braku predyspozycji genetycznych do rozwoju tych grup, ile z nieodpowiedniego sposobu ich trenowania.

Podsumowanie roku

Co prawda rok kalendarzowy jeszcze się nie skończył, więc może dla niektórych za wcześnie na podsumowania, ale jako że jestem już po ostatnim zaplanowanym na ten rok starcie w zawodach, postanowiłem przeanalizować swoje tegoroczne osiągnięcia i wpadki oraz wyciągnąć wnioski na przyszłość. W kalendarzu IFBB Pro League widniały jeszcze zaplanowane na 15–16 listopada zawody w Tijuanie (Meksyk), ale z racji odległości, kosztów przejazdu, braku realnych perspektyw na odniesienie zwycięstwa oraz konieczności przedłużenia przygotowań jeszcze o cztery tygodnie, nie wydawały mi się na tyle atrakcyjne, abym chciał wziąć w nich udział.

Bieżący rok mogę niewątpliwie uznać za najbardziej udany od czasu przejścia na zawodowstwo. Wygrywając zawody Mr Europe Pro w Santa Susanna (Hiszpania) w maju, zrealizowałem podstawowy cel wyznaczony na bieżący rok i zarazem osiągnąłem największy sukces w mojej dotychczasowej zawodowej karierze. O zwycięstwie tym zdecydowały pomyślny dla mnie zbieg okoliczności oraz moja dobra forma startowa. Jako że w którymś z poprzednich artykułów omawiałem już wiosenny sezon startów, nie będę się więcej rozpisywał na ten temat.

 O kontuzji i Olympii…

Jak wielu z was na pewno wie, w samym środku sezonu przygotowawczego nabawiłem się poważnej kontuzji. Sześć tygodni przed zawodami Mr. Olympia, a dwa tygodnie przed Nordic Pro, w których miałem zamiar wziąć udział, doznałem kontuzji. Podczas wyciskania sztangielek na ławce skośnej doszło do zerwania trzech głów tricepsa prawej ręki. Uniemożliwiło mi to normalne przygotowania do zawodów. Nordic Pro musiałem odpuścić od razu, natomiast po szybkiej konsultacji z dr. Robertem Śmigielskim z warszawskiego Carolina Medical Center i po badaniach przeprowadzonych następnego dnia podjąłem decyzję o poddaniu się operacji. Czas na podjęcie decyzji i przeprowadzenie zabiegu był kluczem do sukcesu. Nie chodziło już nawet o powrót do przygotowań i startów, ale uratowanie pełnej sprawności i normalnego wyglądu tricepsa. Początkowo chciałem zrobić ten zabieg już po sezonie, ale dr Śmigielski stwierdził, że jeśli chcę w ogóle startować na Olympii i w kolejnych następujących po sobie zawodach, operacja musi być przeprowadzona jak najszybciej. Powiedział też, że sześć tygodni, jakie zostało do Mr. Olympia, powinno w pełni wystarczyć, by uszkodzony mięsień był gotowy do prezentacji na scenie. Oczywiście nie było mowy o trenowaniu górnej części ciała i normalnych przygotowaniach, ale wyjście na scenę miało być możliwe, a na tym najbardziej mi zależało.

Podsumowanie wiosennego sezonu startów

Witam ponownie wszystkich czytelników MD. Zbliżają się wakacje, które dla wielu oznaczają krótszy lub dłuższy odpoczynek od siłowni, a dla mnie będą czasem bardzo wytężonej pracy przed wyznaczonymi na jesień zawodami.

Wiosenny sezon startowy muszę uznać za najbardziej udany w mojej dotychczasowej karierze zawodowej. Przede wszystkim udało mi się wygrać zawody, co było moim głównym celem, który sobie wyznaczyłem w tym roku i usilnie dążyłem do jego osiągnięcia. Poza tym zaprezentowałem równie dobrą formę startową, jak w ubiegłym roku i znacznie bardziej kompletną sylwetkę niż dotychczas, co oznacza, że rozwinąłem się jako zawodnik i poczyniłem progres, choć niektórzy uważali, że jest to zupełnie nierealne w moim przypadku.

Mój start na FIBO POWER 2013

               Witam ponownie wszystkich czytelników MD. Przede mną kolejny rok startów. Pierwszy z nich zaplanowałem na wiosnę – na zawodach organizowanych w trakcie trwania największych w Europie (a być może i na świecie) targów szeroko pojętej branży fitness, FIBO 2013 w Kolonii, w Niemczech. Brałem udział w tych zawodach dwa lata temu i bardzo miło wspominam zarówno organizację, jak i atmosferę tam panującą, chociaż zostałem wtedy sklasyfikowany poza finałem.

               Wiedziałem, że w tym roku czeka mnie niełatwa walka o finał, ponieważ stawka jest bardzo wyrównana, a na liście startowej znalazły się nazwiska zawodników, z którymi ostatnio rywalizowałem ze zmiennym szczęściem, ale wiem, że w punktacji byliśmy dość blisko siebie i zdania na temat typowanych dla nas miejsc w klasyfikacji końcowej były podzielone.