Faktycznie, nigdy nie musiałem walczyć z tymi partiami, ale pewnych ogólnych porad mogę udzielić. Najważniejsze to dobre połączenie mózg–mięśnie, trening do upadku, stopniowe zwiększanie obciążenia i duża różnorodność ćwiczeń. Jeśli robisz to wszystko i jesz wystarczająco dużo oraz wystarczająco dużo odpoczywasz, to przyrosty są tylko kwestią czasu. Oczywiście, wszyscy mamy grupy mięśniowe, które rosną jak złoto i takie, które są jak wrzód na dupie, ale nie można się poddawać!

Myślę, że masaż tkanek głębokich jest dla kulturystów korzystny na bardzo wielu płaszczyznach. Nie tylko pozwala otworzyć i rozluźnić mięśnie, dzięki czemu rosną one łatwiej (eliminuje się zrosty, tkankę bliznowatą, poprawia się ukrwienie danego obszaru itp.), ale też pomaga pozbyć się odpadów metabolicznych oraz chroni przed kontuzjami.

Masaże generalnie są korzystne dla układu limfatycznego, krążenia, układu odpornościowego i po prostu dla zdrowia. Pamiętaj, że kulturyści są generalnie o wiele bardziej obciążeni fizycznie niż przeciętni ludzie. Tak więc uważam, że kulturysta, który chce naprawdę rozwinąć się do granic swych możliwości, robi bardzo mądrze poddając się takim zabiegom. Osobiście chodzę na taki masaż mniej więcej raz na dwa tygodnie.

Wszystko zależy od różnych czynników. Czas odpoczynku pomiędzy seriami ciężkich ciągów czy przysiadów będzie większy niż między seriami uginania przedramion z hantlą na modlitewniku! Wszystko zależy od tego, jak wiele czasu potrzebuję, by odzyskać oddech. Jak mawia mój kumpel Oscar, to mięśnie mamy załamać, a nie oddech. Odpoczywaj tak długo, jak trzeba byś w każdej serii mógł dać z siebie 100%. I nie patrz tak często na stoper!

Nie lubię trenować obolałych mięśni, chyba że chodzi o lekki trening mający na celu ich napompowanie, gdyż coś takiego może przyspieszyć regenerację. 48 do 96 godz. niektórym może wystarczyć, ale daleki byłbym od generalizowania. Trzeba brać pod uwagę takie czynniki jak wiek, rozmiary, dieta i skala uszkodzeń. Wszystko zależy od tego, co się sprawdza dla ciebie. Poza tym bierz pod uwagę, że nawet jeśli twoje mięśnie się już zregenerują, nie oznacza to, że do formy wrócił także układ nerwowy. Więcej na ten temat za chwilę.

Obecny plan dietetyczny – nie mogłoby być prościej!

• Posiłek 1.: sześć całych jaj, 100 g węgli z tostów żytnich, 200 ml soku pomarańczowego.
• Posiłek 2.: 450 g (ważonej na surowo) ryby, 2 szklanki białego ryżu.
• Posiłek 3.: 450 g (ważonej na surowo) ryby, 2 szklanki białego ryżu.
• Posiłek 4.: 450 g (ważonej na surowo) piersi z kurczaka, 1 duży ziemniak, sałata, oliwa.
• Posiłek 5.: 450 g (ważonej na surowo) piersi z kurczaka, 1 duży ziemniak, sałata, oliwa.

Ciąg dalszy artykułu można przeczytać w lipcowo-sierpniowym Muscular Development

Ten trening naprawdę mocno się różnił od tego co robię na co dzień: bardzo szybkie tempo, krótkie odpoczynki, inne schematy powtórzeń itd. Jay opowiadał o tym, jak ważne jest właściwe czucie trenowanych mięśni, dobry skurcz oraz przestrzegał, by nie dać się złapać w pułapkę dźwigania coraz większych ciężarów dla samego dźwigania.

Poruszyłem też kwestię mojego planu, by wziąć sobie rok wolnego od startów, a Jay utwierdził mnie w przekonaniu, że robię dobrze. Powiedział, żebym robił wszystko w swoim tempie i niczego nie przyspieszał na siłę. Zwrócił także uwagę na fakt, że mam dopiero 27 lat i przede mną jeszcze długie lata na scenie.

A jeśli chodzi o to, że jestem większy od Jaya, to miło, że tak myślisz, ale to nieprawda. Zaufaj mi, nie jestem od niego większy. Ciężko właściwie oszacować jego masę mięśniową, dopóki nie stanie się obok niego.

Kai jest niesamowicie gibki i chyba nigdy nie widziałem nikogo lepszego w przysiadach. Może powinieneś pomyśleć o rozciąganiu. Ja tak zrobiłem, ponieważ Kai rozciąga się znacznie więcej niż jakikolwiek inny znany mi kulturysta. Jestem przekonany, że twoje problemy z biodrami i kolanami są wywołane połączeniem niepoprawnej techniki i nierozciągniętych mięśni. Dla mnie te dwie rzeczy też przez wiele lat stanowiły problem, który w sporej części udało się rozwiązać właśnie przez rozciąganie. Poszukaj sobie różnych sposobów rozciągania dołu pleców i całej dolnej połowy ciała, ponieważ dopóki nie będziesz tak giętki jak Kai nie będziesz w stanie robić przysiadów taką techniką jak on – mnie do niej jeszcze bardzo daleko!
 

Gdy to czytacie jasnym jest, że nie wystartowałem na Arnold Classic. Na chłopski rozum to jest to, co powinienem był zrobić. Ale nie byłem gotów.
Ciągle muszę dokonać pewnych poprawek. Mimo to ciągle mam wątpliwości, czy decyzja o niestartowaniu była słuszna. Wiele osób chciało mnie zobaczyć na tegorocznym Arnold Classic i czuję się, jakbym sprawił im zawód. Inni zaś nakłaniają mnie do obrony tytułu na New York Pro.
Po pierwsze, nie miałem jeszcze dość czasu by osiągnąć to, co zamierzam osiągnąć z moją sylwetką, a po drugie, więcej mogę stracić niż zyskać. Jeśli bym znów wygrał New York Pro, niewielu ludzi by się tym zainteresowało, zresztą szczerze mówiąc, ja sam nie uznałbym tego za coś wielkiego. Gdybym jednak przegrał, natychmiast zaczęłoby się gadanie, że jestem do bani i cofam się w rozwoju…

Kolejnym możliwym wyborem jest dla mnie Olympia, ale mam pewność, że nie jestem jeszcze gotowy, by wbić się tam do pierwszej piątki. Nie widzę sensu w pojawieniu się na zawodach z nadzieją na siódme, ósme czy dziewiąte miejsce, a na tyle obecnie oceniam swoje możliwości. Zostaje więc kilka imprez mniejszej rangi. Naprawdę nie chcę sobie robić kolejnego roku wolnego od startów i nie potrzebuję aż tak wiele czasu, ale wszystko wskazuje na to, że na scenie zobaczycie mnie dopiero na Arnold Classic 2011.