Musisz pamiętać, że profesjonalni kulturyści są osobnikami obdarzonymi wspaniałą genetyką, ich ciała odpowiadają na trening, dietę i środki dopingujące w sposób wielokrotnie przewyższający to, co dzieje się z organizmem zwykłego śmiertelnika. To powiedziawszy, pPrzyznaję, że wielu zawodowców rzeczywiście stosuje szalone dawki sterydów, GH, insuliny i wielu innych czynników anabolicznych. Jednakże nie oznacza to, że jest to konieczne. Przy zażyciu minimalnej działającej dawki okazuje się, że wielu profesjonalistów odczuwa takie same efekty, jak przy stosowaniu dużo większych ilości leku.

 

1. Anapolon (oxymetholone): Toksyczny steryd doustny zwiększający siłę. U większości stosujących tłumi apetyt. Pamiętaj, że jeśli nie będziesz jadł, nie urośniesz. 2. Metanabol (methandrostenolone): Umiarkowanie toksyczny steryd doustny zwiększający siłę. Meta jest dobra w walce z zastojami. 3. Winstrol (stanozolol): Doskonały anabolik przedstartowy. Winstrol jest także świetnym środkiem na pierwszą przygodę z SAA, ponieważ praktycznie nie ma efektów ubocznych. Kobiety nie powinny przekraczać dawki 5 mg dziennie. 4. Anavar (oxandrolone): Świetny anabolik dla kobiet, ze względu na brak efektów ubocznych. Mężczyźni muszą niestety stosować większe dawki, co przy dość wysokiej cenie Anavaru sprawia, że jest on dla nich mało opłacalny. 5. Deca Durabolin (nandrolone decanoate): Świetny środek do łączenia z testosteronem. Silne działanie przeciwzapalne wspomaga nadwerężone stawy. 6. Testosteron (dowolny ester) Główny steryd budujący masę mięśniową w dowolnym cyklu. Środek ten jest w największym stopniu odpowiedzialny za zbudowanie muskularnej sylwetki. Jest też jednym z najbardziej opłacalnych środków na rynku. 7. Trenbolon: Doskonały środek zarówno w sezonie startowym, jak i poza nim. Doskonale uzupełnia się z testosteronem w cyklach masowych lub przedstartowych. 8. Hormon wzrostu (GH): Świetny spalacz tłuszczu i dobry na przełamywanie barier genetycznych. GH to jedyny środek anaboliczny wywołujący hiperplazję komórek mięśniowych. 9. Insulina: jeden z najbardziej anabolicznych środków dostępnych człowiekowi. Uwaga: nieodpowiednio stosowany może doprowadzić do znacznego nagromadzenia masy tłuszczowej lub śmierci!

Cały artykuł można przeczytać we wrześniowym "Muscular Development"

Rachunek prawdopodobieństwa sugeruje, że przy długim stosowaniu sterydów – w twoim przypadku 20 lat – istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia różnych powikłań i efektów ubocznych z nimi związanych. Na początek: zawroty głowy, mdłości i kaszel to typowe efekty uboczne stosowania octanu trenbolonu i cypionatu testosteronu. Z pewnych powodów, gdy oba środki wstrzykiwane są do organizmu (szczególnie w górne części muskulatury), wyczuć można dziwny zapach, którego efektem mogą być zawroty głowy i mdłości. Dodatkowo, ten wydychany wraz z powietrzem „zapach” wydaje się utrudniać płucom pobieranie tlenu z powietrza. To właśnie powoduje kaszel, o którym wspomniałeś. Z moich rozmów z różnymi ekspertami wnioskuję, że wydychane opary są składnikiem powyższych leków – być może są to środki konserwujące. Kolejnym dowodem potwierdzającym tę hipotezę jest fakt, że kaszel występuje tym częściej, im bliżej płuc wykonywane są zastrzyki domięśniowe. Wydaje się, że w odróżnieniu od zastrzyków w mięśnie naramienne zastrzyki w pośladki nie wywołują kaszlu.

A co się tyczy „tryskającej krwi”. Przy każdym zastrzyku domięśniowym istnieje ryzyko przekłucia małego naczynia krwionośnego. Jeśli tak się stanie, mamy do czynienia z krwawieniem miejscowym w głowie danego mięśnia. Gdy w tak uszkodzony mięsień zaczynamy wstrzykiwać olej, stwarzamy ogromne ciśnienie, które po wykonaniu zastrzyku wypycha krew przez dziurkę pozostawioną przez igłę. Taki łańcuch zdarzeń jest przyczyną całej tej całej szopki z „tryskającą krwią”, doświadczanej przez większość kulturystów od czasu do czasu. Na szczęście, ponieważ olej (składnik sterydu) wstrzyknięty został głęboko w mięsień, jedyną rzeczą, która z niego wystrzeliwuje jest czysta krew z uszkodzonego naczynka. Nie przejmuj się tym zbytnio. Ja sam raz czy dwa razy udekorowałem w ten sposób świeżo pomalowaną ścianę.

Nocne skurcze mogą mieć kilka przyczyn. Zakładając, że nie bierzesz żadnych środków moczopędnych (nie napisałaś o tym), najbardziej prawdopodobnymi scenariuszami są: niedobór sodu, zachwianie równowagi między wapniem a magnezem lub efekty uboczne stosowania clenbuterolu. W ludzkim ciele najpowszechniej występującym elektrolitem jest sód. Jego rekomendowana dzienna dawka to 2400 mg, jednak pamiętaj, że jest to minimum konieczne do uniknięcia niedoborów. Dieta uboga w sód, połączona z nadmierną potliwością, może łatwo doprowadzić do deficytu tego pierwiastka w organizmie. Dodajmy do tego dietę niskowęglowodanową (która obniża zatrzymywanie sodu i wody w organizmie) oraz nadmierne spożycie wody i otrzymujemy przepis na nieszczęście. Jeśli skurcze lub osłabienie mięśni nasilają się, spróbuj zwiększyć spożycie sodu. Możesz użyć do tego bezcukrowych sosów sojowych i produktów solonych.

Wapń odgrywa kluczową rolę w trakcie kurczenia się mięśni, z kolei magnez ważny jest przy ich rozluźnianiu oraz redukcji skurczy i napięć. Gdy wapń dopływa do komórek mięśniowych, powoduje ich skurcz. Następnie, gdy zostanie już zastąpiony przez magnez, mięsień rozluźnia się. Dlatego kurcze i drżenie mięśni mogą zależeć od poziomu magnezu. Na początek sugerowałbym uzupełnienie diety suplementem magnezowo-wapniowym. Stosunek wapnia do magnezu powinien wynosić w nim 2:1. Jeśli to nie pomoże, spróbuj czystego magnezu. Badania wykazały, że clenbuterol zwiększa kurczliwość mięśni. Prawdopodobnie dlatego tak znacznie podnosi ich siłę. Gdy mięśnie silniej się kurczą, zwiększają się szanse wystąpienia kurczy i lekkich obrażeń tkanki mięśniowej. Najczęściej spotykane skurcze wywoływane przez clenbuterol występują w mięśniu szerokim szyi (łac. Platysma), podczas ziewania; w mięśniu dwugłowym uda, podczas wstawania z łóżka; w stopie i łydce, podczas stawania na palcach. Najlepszym rozwiązaniem tej nieprzyjemnej dolegliwości jest spożycie naturalnie występującego alkaloidu – chininy. Doustne przyjęcie 60-120 mg siarczanu chininy na godzinę przed snem powinno zlikwidować wszelkie dręczące cię skurcze. Jeśli nie możesz dostać tabletek z chininą lub jeśli to nagły przypadek, możesz zawsze wyskoczyć do pobliskiego sklepu i kupić sobie bezcukrowy tonic – to doskonale znane naturalne źródło chininy.

Po pierwsze, ponieważ różnorodność pokarmów, jakie spożywasz, jest bardzo ograniczona, mniej z tego, co jesz, usuwane jest z organizmu w formie odchodów. To by łatwo wyjaśniało kwestię nieregularnego wypróżniania się. Jednak istnieje jeszcze druga strona tego medalu. Przy takiej diecie ilość spożywanego błonnika jest niezwykle niska. Mniej błonnika to więcej odchodów magazynowanych w dolnych partiach jelita grubego. Retencja odchodów prowadzić może do pojawienia się toksyn w organizmie i wydęcia brzucha. Większość ekspertów od diety i prawidłowego żywienia sugeruje spożywanie 25-30 gramów błonnika dziennie. Ma to zapewnić:

1. zdrową pracę jelit (zmniejszenie ryzyka chorób związanych z jelitami)

2. regularne wypróżnianie (przeciwdziałanie biegunkom i zatwardzeniu)

3. prawidłowe utlenienie kwasów tłuszczowych (utrzymanie stabilnego poziom cukru we krwi)

4. obniżenie poziomu złego cholesterolu (wiązanie kwasów żółciowych i ich eliminacja)

Wszystkim moim klientom sugeruję stosowanie suplementów błonnika, składających się z rozpuszczalnych i nierozpuszczalnych włókien. Badania pokazały, że dodatek włókien rozpuszczalnych (uzyskanych z roślin babkowatych) może zasadniczo obniżyć ryzyko wystąpienia chorób serca. Dzieje się tak dzięki udziałowi tych włókien w hamowaniu syntezy cholesterolu w wątrobie oraz dzięki redukowaniu poziomu cholesterolu i trójglicerydów we krwi. A mniej cholesterolu to mniej płytki miażdżycowej odkładającej się w naczyniach krwionośnych. Rośliny te mają także niezwykłe właściwości przeczyszczające. Dzieje się tak po części za sprawą ich puchnięcia w kontakcie z wodą. Gdy reakcja ta zachodzi w jelitach, wytworzona zostaje galaretowata substancja, która sprawia, że kał jest nawodniony i miękki. W rezultacie stymuluje on skurcze wewnętrznych ścian jelita grubego, aż do wypróżnienia. Niewielu ludzi wie, że włókna rozpuszczalne odgrywają również ważną rolę w każdym programie ukierunkowanym na utratę wagi. Dzieje się tak, ponieważ kultury bakteryjne żyjące w jelitach są w stanie poddać te włókna fermentacji, w trakcie której uwalniane są kwasy tłuszczowe o krótkich łańcuchach. Następnie kwasy te dostają się do krążenia wrotnego i podróżują do wątroby, gdzie zmniejszają ilość wydzielanej glukozy. Mniej glukozy w krwiobiegu oznacza, że organizm wytworzy mniej insuliny. Z kolei mniej insuliny to mniej odłożonego tłuszczu. Na tej samej zasadzie diety bogate we włókna nierozpuszczalne także mają ogromny dobroczynny wpływ na zdrowie i osiągnięcia sportowe. Włókna nierozpuszczalne przyczyniają się do regularnych wypróżnień, usuwają toksyczne odpady z jelita i, poprzez utrzymywanie odpowiedniego poziomu PH, przeciwdziałają powstaniu raka tego organu. A gdy jelita są zdrowe, a toksyny regularnie usuwane z organizmu, mięśnie rosną w najszybszym tempie.

By ułatwić ci wyobrażenie sobie działania diety przed zawodami, użyję następującej analogii: jeśli dół pustej klatki schodowej reprezentuje twoje ciało w chwili obecnej, to najwyższy stopień schodów odpowiadać będzie twojej najwyższej formie. W ten sposób wchodzenie po schodach stanie się podróżą ku szczytowej formie. Oczywiście, twój cel – dojście na szczyt – będzie równie ciężki, co wejście na prawdziwe schody. Jednak gdy podczas wspinaczki ktoś zacznie rzucać w ciebie krzesłami i kulami do kręgli, podróż stanie się o wiele cięższa. Te „przeszkody”, o których wspomniałem, mogą być traktowane jako typowe błędy w diecie. Chociaż nadal możliwe jest dotarcie na szczyt, są duże szanse, że coś cię trafi i spadniesz z powrotem na dół schodów. Dlatego logicznym posunięciem będzie usunięcie tych przeszkód, co pozwoli na dużo szybsze i częstsze osiągnięcie sukcesu.

A czym są te przeszkody, o których mówię? Z doświadczenia wiem, że trzy najczęściej spotykane przeszkody w stworzeniu diety sukcesu wyglądają następująco:

1. Brak podstawowych kwasów tłuszczowych w diecie. Jeśli Twoja dieta pozbawiona jest jakiejś grupy podstawowych kwasów tłuszczowych (EFA) – omega-3 czy omega-6 – reakcją organizmu jest odkładanie tłuszczu i unieruchomienie rezerw tłuszczowych ciała. Gdy do równania dodamy wysoki poziom estrogenu (jak ma to miejsce w przypadku kobiet), większość tłuszczu zatrzymywana jest w dolnych partiach ciała: w pośladkach i udach.

2. Za dużo węglowodanów w diecie. Wysoko/średnio węglowodanowe diety sprawiają, że ciężko jest pozbyć się odłożonego w organizmie tłuszczu. Węglowodany stymulują uwalnianie insuliny, a ta magazynuje zbędne kalorie pod postacią tłuszczu. Niezwykle trudno jest uruchomić rezerwy tłuszczowe ciała, przy jednoczesnym wysokim poziomie insuliny. Tak naprawdę przy podniesionym poziomie insuliny, poziom hormonu wzrostu (hormon odpowiedzialny za uruchomienie rezerw tłuszczowych) jest niski.

3. Bardzo intensywny trening kardio. Choć prawdą jest, że trening kardio o wysokiej częstotliwości pozwala na spalenie wielu kalorii, to mamy tu do czynienia nie z tymi kaloriami, co trzeba. Gdy trening taki podnosi pracę serca do 70 procent tempa maksymalnego (około 120-140 uderzeń na minutę), głównym paliwem dla ciała przestaje być tłuszcz, a zaczynają być węglowodany. W przypadku braku węglowodanów (na ogół mamy z tym do czynienia przed zawodami) ciało przekształca tkankę mięśniową w glukozę, której użyje jako źródła energii. Głównym celem treningu kardio jest spalenie tłuszczu, a nie utrata czystej masy mięśniowej. Pamiętaj, masa ciała pokazywana na wadze nic nie znaczy. Skład ciała to prawdziwy wyznacznik szczupłości.

Gdy robisz masę mięśniową powinieneś się skupić na treningu z ciężarami i właściwym odpoczynku. Nadmiar aerobów spali kalorie niezbędne mięśniom do rośnięcia i może niekorzystnie wpłynąć na regenerację. Zalecałbym nie więcej niż 30 minut lekkiego kardio (tętno poniżej 120 uderzeń na minutę) trzy razy w tygodniu. Tak przeprowadzone treningi kardio poprawią ogólny stan układu sercowo- -naczyniowego, pomogą wypłukać kwas mlekowy z mięśni i wzmóc apetyt. Poza sezonem kardio należy robić tylko w dni treningowe. Dni bez treningu mają być przeznaczone na odpoczynek. Co do pory, to najlepiej jest robić aeroby albo rano, na czczo, albo po treningu siłowym. Jeśli zdecydujesz się robić kardio po treningu, to szejk potreningowy pijesz dopiero po kardio. Jeśli wypijesz go przed kardio, twoje ciało wykorzysta go jako paliwo w czasie aerobów i stracisz zarówno redukujący efekt aerobów, jak i mające pomóc w regeneracji składniki szejka. Jeśli robisz masę, to polecam stosowanie się do zasady: „Idź, nie biegaj, siedź, nie chodź i śpij, nie siedź!” Jak widzisz, kardio jest takim sobie pomysłem w czasie robienia masy. Jednak sam musisz ocenić, czy kardio na masie jest ci potrzebne.