Dla kulturystów, jak i innych sportowców, białko zawarte w pożywieniu to prawdziwy skarb. Kiedy rozłożone zostanie na składniki podstawowe – aminokwasy – może zostać użyte do syntezy hormonów peptydowych, enzymów trawiennych, włosów, paznokci (keratyna) i, co najważniejsze, nowej tkanki mięśniowej. Z białkiem, które spożywamy jest pewien problem – w organizmie brakuje magazynu aminokwasów – nie ma ich skąd pobrać, w momencie zaistnienia takiej potrzeby. Z drugiej strony, kwasy tłuszczowe magazynowane są w komórkach tkanki tłuszczowej, a węglowodany (jako glikogen czy skrobia) w mięśniach i wątrobie. Jednak, gdy ciało potrzebuje aminokwasów, jedynym jego źródłem są mięśnie. Dlatego, gdy poziom aminokwasów we krwi spada, ciało zaczyna pożerać twoje cenne, z trudem budowane mięśnie. Tylko w ten sposób może dostać to, czego potrzebuje. Stan taki nazywamy katabolizmem. Dla kulturysty chcącego zoptymalizować wzrost mięśni jest to stan niezwykle niepożądany. By zapewnić stały wzrost mięśni, należy spożywać od pięciu do sześciu małych posiłków (30–50 g białka) dziennie. Dieta taka nie tylko pozwala na zachowanie stanu anabolicznego (dodatni bilans azotowy), ale dostarcza również ciału materiałów niezbędnych do budowy suchej masy mięśniowej.

U kobiet przed okresem menopauzy 99 procent estrogenów w serum produkowanych jest w jajnikach. Dlatego ważne jest, by zrozumieć, że leki na receptę, np. Arimidex (anastrozole), hamują produkcję estrogenów poprzez blokowanie reakcji przekształcenia testosteronu w estrogen. U wyżej wymienionych kobiet testosteron praktycznie nie występuje. Dlatego przyjmowanie przez nie leku blokującego aromatyzację, jak Arimidex, mija się z celem. Z drugiej strony, tamoxifen (sprzedawany pod nazwą Nolvadex), blokujący receptory estrogenowe, nadaje się idealnie do neutralizowania tego niepożądanego hormonu.
Kobietom zwariowanym na tyle, by przyjmować do 500 mg testosteronu tygodniowo (drogie panie, wiem, że tam jesteście!), Arimidex zdecydowanie pomoże zatrzymać proces aromatyzowania się egzogennego (wstrzykiwanego) testosteronu w estrogen. Jednak nawet te odosobnione przypadki powinny nadal stosować tamoxifen w celu zneutralizowania naturalnego estrogenu produkowanego przez jajniki.
 
 
 

Nikt nie zamierza negować faktu, że niski poziom insuliny w ciele prowadzi do utraty tłuszczu. Jednak niektórzy lubią podkreślać, iż insulina konieczna jest również do utrzymania suchej masy mięśniowej. Nic bardziej mylnego. Pamiętaj, białko i tłuszcze to cegiełki, z których zbudowana jest tkanka mięśniowa. Nie należy także zapominać o tym, że przy spadku poziomu insuliny w organizmie (z powodu ograniczonego spożycia węglowodanów), zwiększa się poziom hormonu wzrostu (GH), a to ostatecznie prowadzi do większej produkcji IGF-1 w wątrobie. Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy z faktu, że IGF-1 ma znacznie większe działanie anaboliczne od insuliny. W rzeczywistości daje on bardziej „insulinopodobne” efekty niż sama insulina. Dlatego też w przypadku braku węglowodanów i insuliny, IGF-1 zaczyna wpędzać aminokwasy, glukozę i inne podstawowe składniki odżywcze do komórek mięśniowych, tym sposobem chroniąc i naprawiając uszkodzone włókna. Ten prosty mechanizm wyjaśnia, dlaczego nawet zwykli śmiertelnicy nie tracą mięśni, będąc na rekomendowanej przeze mnie wysokobiałkowej, średniotłuszczowej i ubogiej w węglowodany diecie.

Ginekomastia to coś takiego, co się na ogół ma, ale nawet się o tym nie wie. Jeśli genetycznie posiadasz duże gruczoły (np. kobiety z dużymi piersiami) i przyjmujesz aromatyzujące (zamieniające się w estrogeny) sterydy, to twoje sutki zaczną się powiększać, przyjmując nieestetyczny, obwisły wygląd. W tym momencie możesz spróbować środków hamujących proces aromatyzacji, np. Arimidex, Femara lub Aromasin, co powinno obniżyć poziom estrogenów. Jednakże związki te nie zlikwidują istniejącej już tkanki. Zredukują jedynie jej  puchnięcie. Jeśli poszukujesz trwałego rozwiązania, będziesz musiał usunąć nadmiar tkanki chirurgicznie. Dlatego najszybszym i najbardziej skutecznym rozwiązaniem tego problemu jest zabieg chirurgiczny.

Kluczem do odniesienia sukcesu w kulturystyce jest równowaga – równowaga w treningu (odpowiednia regeneracja i brak przetrenowania), równowaga w diecie (spożywanie wszystkich niezbędnych dla organizmu składników) i równowaga umysłu (odpowiednie myślenie – więcej pozytywów, mniej negatywów). Jeśli poeksperymentujesz i odkryjesz odpowiednie proporcje każdego z tych trzech aspektów kulturystycznego stylu życia, to w końcu wykorzystasz swój cały genetyczny potencjał.

Niektórzy wierzą, że suplementacja witaminą B12 może wpłynąć na wzrost apetytu. Nie ma dowodów naukowych potwierdzających tę tezę, ale przyjmowanie witaminy na pewno nikomu nie zaszkodzi. Podawana doustnie B12 ma niezwykle ciekawą i skomplikowaną drogę absorpcji. W odróżnieniu od innych witamin, wymaga ona pewnego czynnika, naturalnie występującego w żołądku (IF – z ang. intrinsic factor). Następnie połączenie B12 i IF uczestniczy we wchłanianiu witaminy przez końcową część jelita cienkiego. Tak skomplikowana droga absorpcji prowadzi często do wystąpienia niedoborów tej witaminy w organizmie. Kiedy to nastąpi, przyjęcie iniekcyjne B12 może okazać się nieocenionym posunięciem, szczególnie dlatego, że witamina ta odgrywa kluczową rolę w syntezie białek. Aby uniknąć problemów wynikających z trudności w przyswajaniu witaminy przez system trawienny, wielu kulturystów przyjmuje B12 w zastrzykach (1 ml co tydzień, przez cztery tygodnie). Moja odpowiedź na pytanie o wpływ witaminy B12 na apetyt jest następująca: Jeśli uważasz, że wzmaga ona apetyt i dzięki temu jesz więcej, to czy odpowiedź na to pytanie ma dla ciebie jakiekolwiek znaczenie?”

Fakt, że jesteś w trakcie cyklu sterydowego nie powinien skłaniać cię do przetrenowania organizmu. Wielu z pojawiających się tu i tam ekspertów nie wierzy w zjawisko przetrenowania. Według nich, wystarczająca ilość snu i jedzenia pozwala na trenowanie, ile tylko dusza zapragnie. Jednak, jeśli chcę w sposób rozsądny rozpocząć wywód na temat przetrenowania, powinienem to pojęcie zdefiniować. Kiedy mówimy o przemęczeniu lub przetrenowaniu mięśni, tak naprawdę mamy na myśli przemęczenie układu nerwowego. W końcu to nerwy dają mięśniom informację, kiedy i jak się kurczyć. Aby mogły one prawidłowo komunikować się z komórkami mięśniowymi, potrzebują neuroprzekaźników, jak acetylocholina i noradrenalina, które pozwalają na transmisję sygnałów z nerwu do mięśnia. Gdy trenujemy zbyt często, zmuszając nerwy do nieprzerwanego uwalniania coraz większej ilości neuroprzekaźników, ich zapasy w końcu się wyczerpują. Kiedy ich zabraknie, mięśnie nie są już w stanie kurczyć się z takim samym wigorem. W podobny sposób niedobór innych neuroprzekaźników, jak serotonina, GABA czy dopamina, uniemożliwia komunikację komórek mózgowych. Prowadzi to do stanu zwanego depresją. Ogólnie mówiąc, zarówno depresja, jak i przetrenowanie mają te same objawy – brak energii, spadek ochoty do życia, senność i podłamanie. To żaden zbieg okoliczności, obydwa stany spowodowane są niedoborem neuroprzekaźników w organizmie. Sterydy anaboliczne są w stanie przyśpieszyć regenerację mięśni, ale nie potrafią pomóc organizmowi w uzupełnieniu rezerw neuroprzekaźników. Dlatego jedynym sposobem na zwalczenie przetrenowania jest przede wszystkim niedopuszczenie do jego wystąpienia. Starając się zmaksymalizować wzrost mięśni i przyśpieszyć regenerację, upewnij się, że spożywasz pokarmy wysokiej jakości, śpisz 7–9 godzin na dobę, trenujesz poniżej 90 minut i robisz sobie wolne minimum dwa razy w tygodniu. To powinno zapewnić optymalny poziom regeneracji.