Wiem, że wielu nie traktowało poważnie moich zapowiedzi powrotu na zawody i zdobycia kolejnego tytułu Mr. Olympia w 2013 roku. Aby było jasne, że naprawdę mam taki zamiar, zdecydowałem się zadeklarować swoje uczestnictwo z dużym wyprzedzeniem – 10 miesięcy wcześniej. We wrześniu 2012 roku, na Sheru Classic powiedziałem Robinowi Chang, że chciałbym podpisać umowę gdy tylko będzie gotowa. Czekała na mnie podczas NPC Nationals w listopadzie, w Atlancie. Myślałem, że będę tylko ja, ale okazało się, że Phil usłyszał o moim pomyśle i postanowił się przyłączyć.

Pytanie: Czy możesz mi coś doradzić? Moja klatka wydaje się być odporna na przyrosty. Całkiem sporo wyciskam, spokojnie podnoszę 140 kg na 10 razy. Na płaskiej i skośnej ławce mogę wziąć po 63 kg, mimo to wciąż nie jestem zadowolony z gęstości mięśni klatki. Czuję, że dużą część pracy klatki przejmują barki, ponieważ przednie głowy mięśni naramiennych są ogromne.

               Odpowiedź: W zasadzie sam odpowiedziałeś na swoje pytanie. Fakt, że piszesz o używanych przez ciebie obciążeniach świadczy o tym, że przywiązujesz za dużą wagę do ciężaru zamiast do tego, na czym powinieneś się skoncentrować. Musisz poczuć pracę mięśni klatki piersiowej i uzyskać najlepsze skurcze przy każdym powtórzeniu

Pytanie:

Mam 16 lat i chciałbym zostać kulturystą. Ćwiczę z młodszym bratem. Problem polega na tym, że choć jem bardzo dużo, nie mogę nabrać masy. Dasz mi jakąś radę? Ważę 61 kg, a chciałbym ważyć 72,5 kg. Na ławce wyciskam zaledwie 63,5 kg, ale przecież każdy od czegoś zaczyna. Ponadto dziś zacząłem robić siady, ale strasznie mnie bolą przy nich kolana (mam z nimi problemy). Czy istnieje jakaś inna metoda treningu mięśni ud, jakieś ćwiczenie, które pozwoliłoby mi trenować uda bez nadwerężania kolan?

Pytanie:

Jay, do tej pory tak wiele osiągnąłeś, zarówno w życiu, jak i w sporcie. Czy jest coś, czego żałujesz? Czy dziś zrobiłbyś coś inaczej?

Odpowiedź:

Żałuję tego, że nie wystartowałem na Olympii w 2002 roku. Miałem wtedy dużo stresu, ponieważ właśnie wybudowałem dom i miałem mnóstwo roboty. Z dzisiejszej perspektywy widzę, że mogłem pokonać Ronniego już cztery lata wcześniej. W 2002 roku Ronnie nie był w szczytowej formie. Na Show of Strength 2002 pokonał go Gunter, w 2001 roku, gdy po raz pierwszy zająłem drugie miejsce na Olympii, też niewiele zabrakło bym zwyciężył. Gdybym w takiej samej formie pojawił się w Las Vegas rok później, wygrałbym.

Pytanie:

Czy czytałeś artykuł we „FLEX”, w którym Dennis James twierdził, że powinieneś już przejść na emeryturę?

Odpowiedź: Nie, nie czytałem, ale dużo osób pisało mi o tym na Twitterze i chciało wiedzieć, co o tym myślę. Mogę tylko powiedzieć tyle, że to był „FLEX”, a ponieważ od ponad dwóch lat nie jestem już z nimi związany pewnie pokończyły się im moje zdjęcia treningowe, a przecież muszą tam coś o mnie pisać. Czy jestem zły na nich lub na Dennisa? Nie. To, czy będę jeszcze startował, czy też nie to tylko moja decyzja.

Pytanie:

Jesteś osobą siedzącą w tym biznesie od dziesięcioleci, w związku z tym mam do ciebie pytanie. Załóżmy, że masz do dyspozycji jednego Sandowa i możesz go przyznać dowolnemu zawodnikowi, któremu nie udało się wygrać Olympii.

Odpowiedź:

Naprawdę nie mam pojęcia, czy dotarłem do kresu swych możliwości, czy też mógłbym być jeszcze większy. Startowałem już ważąc 127 kg, ale nie miałem wtedy takiej definicji, na jaką mnie stać. Gdy w 2002 roku wygrałem swoje pierwsze Arnold Classic, na scenie ważyłem prawie 124 kg i miałem całkiem dobrą formę, ale nawet w niewielkim stopniu nie byłem tak zwarty, jak w 2009 roku, gdy odzyskiwałem tytuł Mr. Olympia przy wadze 115 kg. Moja idealna waga startowa to około 118 kg.

Bawi mnie kiedy słyszę, że mam wielki korpus, podczas gdy ja nigdy nie miałem nawet sporego brzuszka. Być może w talii jestem nieco szerszy od niektórych zawodników, ale za to w barkach jestem po prostu najszerszy ze wszystkich. Nie wiem nawet, jak można się dorobić dużego brzucha. Wiem, że bierze się on z nadmiaru spożywanych pokarmów, ale ja jem znacznie mniej niż ludzie ważący tyle samo co ja. Może nie jest to odpowiedź jakiej oczekiwałeś, ale faktycznie uważam, że mam już na sobie tyle mięśni, ile jest możliwe. Gdy weźmiesz pod uwagę to, jak szybko rosłem w młodości, to dojdziesz do wniosku, że moja późniejsza kariera kręciła się głównie wokół poprawiania szczegółów mięśni. Nikt nie może rosnąć w nieskończoność, inaczej wszędzie biegaliby kulturyści ważący po 400 kg! Choć pewnie słowo „biegali” nie jest tu najodpowiedniejsze, prawda?

Podjąłem decyzję: nie będę operował bicepsa

Miałem zrobić rezonans magnetyczny mojego uszkodzonego lewego bicepsa, ale w ośrodku, do którego pojechałem nie byli w stanie wprowadzić kontrastu niezbędnego do poprawnego zdiagnozowania kontuzji. Teraz już nie ma to znaczenia, ponieważ zdecydowałem, że operacji jednak nie będzie. Głównym powodem takiej decyzji jest długi okres rekonwalescencji po zabiegu. Przy zerwaniu mięśnia przy samym przyczepie odcina się i na nowo zaczepia cały biceps. Rękę trzeba nosić w temblaku przez dwa miesiące, a muszą upłynąć kolejne cztery, zanim można wrócić na siłownię. Oznaczałoby to pół roku bez treningów! Nie tylko musiałbym zapomnieć o Mr. Olympia 2012, ale także odwołać wszystkie pokazy, a mam je rozplanowane niemal co tydzień. Rok 2012 jest dla mnie wyjątkowo obfitujący w zajęcia i zobowiązania, które chciałbym wypełnić ku zadowoleniu kibiców (z USA i wielu innych krajów) czekających na moje występy.

Pytanie: Na jednym z filmów zauważyłem, że robisz wyciskanie na ławce skośnej, która jest ustawiona pod naprawdę sporym kątem. Wydaje się, że ćwiczenie wykonywane w ten sposób angażuje barki równie mocno, co klatkę. Ja zwykle robię wyciskanie na o wiele mniejszym skosie. Ale dziś mam trening klatki, więc dla odmiany zrobię wyciskania à la Jay Cutler!