Najprostsza odpowiedź jest taka, że możesz nie być w stanie osiągnąć zamierzonych rezultatów bez testosteronu lub czegoś bardzo do niego podobnego. Testosteron to jeden z najbardziej podstawowych środków do budowy masy mięśniowej. Powszechnie uważa się go za niezbywalną część cyklu, mającego na celu znaczące zwiększenie masy mięśniowej i siły. Jednak jego duża moc oraz stopień konwersji do estrogenów może sprawić kłopoty z powodu efektów ubocznych, jak słusznie zauważyłeś.

Od dawna kulturyści szukają skutecznych sposobów wykorzystania łagodniejszych sterydów zamiast bardziej problematycznych środków budujących masę mięśniową, takich jak testosteron, metandrostenolon czy oksymetolon. Niestety, szybko okazało się, że te łagodniejsze środki nie sprawdzają się zbyt dobrze przy budowaniu masy mięśniowej. Czy ma to związek z niższą mocą oddziaływania na receptory, czy też z niższą aktywnością estrogenną, te łagodniejsze środki po prostu nie dają oczekiwanych efektów.

Długie lata anabolicznych eksperymentów sprawiły, że kulturyście wiedzą już, jakie środki stosować do osiągnięcia konkretnych celów. Te łagodniejsze, takie jak Primobolan czy Equipoise, są doskonałe w roli wzmacniaczy anabolicznego efektu działania innych produktów albo jako główny środek w cyklach mających mieć łagodniejszy efekt estrogenny. Stosowane osobno, nie nadają się do budowania poważnej masy mięśniowej i nie da się nimi zastąpić stosownej dawki testosteronu w cyklu masowym. Oczywiście możesz zastosować o wiele wyższe dawki, ale jeśli nawet uzyskasz podobne jak przy stosowaniu testosteronu przyrosty, to i tak okupisz to podobnymi efektami ubocznymi, których przecież chciałbyś uniknąć. Nie można mieć wszystkiego, nie ma silnych i jednocześnie łagodnych sterydów. Testosteron jest tak skuteczny z określonych powodów i z tymi właśnie powodami są powiązane wywoływane przezeń efekty uboczne.

Na temat PCT, czyli terapii pocyklowej (z ang. Post Cycle Therapy), zawsze dużo się dyskutuje. Jaki dobrać program i kiedy go zastosować? Trudno mi ocenić, jakie podejście najlepiej sprawdzałoby się w twoim przypadku, ponieważ na powodzenie programu PCT wpływa wiele indywidualnych czynników. Niektóre osoby po takim cyklu dobrze reagują na Clomid, a w przypadku innych konieczne jest zastosowanie pełnego, formalnego programu PCT, opartego o hCG, Clomid i Nolvadex. Bez odrobiny doświadczenia nie jesteś w stanie przewidzieć, co będzie się najlepsze w twoim przypadku. Ogólnie rzecz biorąc, 6 tygodni to rzeczywiście krótko. Największą przeszkodą na drodze do pełnej regeneracji po każdym cyklu jest atrofia jąder. Jeśli stały się oporne na stymulację hormonem luteinizującym, może zająć trochę czasu, zanim wszystko wróci do normy. Jednakże w tak krótkim czasie możliwe jest, że jeszcze nie doszło do pełnej atrofii. Twoje jądra mogą (podkreślam, MOGĄ) wciąż wrócić do normalnego stanu i w miarę szybko wznowić produkcję hormonów.

W twoim przypadku do PCT można podejść na kilka sposobów. Pierwszy z nich, będący sposobem najbardziej popularnym, to stosowanie samego Clomidu przez cztery do sześciu tygodni po zakończeniu cyklu. Dawka 100 mg dziennie jest zazwyczaj wystarczająca. Antyestrogen powinien zwiększyć produkcję hormonu luteinizującego, który z kolei pomoże stymulować produkcję testosteronu w jądrach. Pamiętaj, że zakładamy w tym momencie, że jądra są wciąż jeszcze wrażliwe na bodźce ze strony hormonów.

Innym sposobem jest okresowe stosowanie hCG w czasie podawania sterydów anabolicznych. Zazwyczaj stosuje się niskie dawki, ok. 250 do 500 IU dwa razy w tygodniu. Taka ciągła stymulacja jąder powinna być wystarczająca, aby mogły prawidłowo wykonywać swoją pracę.

Ostatnie podejście dotyczy osób, które nienajlepiej reagują nawet na tak krótkie cykle jak ten. W takim przypadku dobrze jest stosować pełen program PCT, czyli hCG (2500 IU co drugi dzień przez 20 dni), Clomid (100 mg dziennie przez 30 dni) i Nolvadex (20–40 mg dziennie przez 45 dni).

To może być każda z tych dwóch odpowiedzi… Z jednej strony, suspension często podrażnia komórki mięśniowe, ponieważ jest w formie małych kryształków. Kryształki te się nie rozpuszczają, tylko zostają „zawieszone” w roztworze wodnym w momencie, gdy wstrząśniesz fiolką.

Po wstrzyknięciu, kryształki te zostają w tkankach mięśniowych nieco dłużej niż woda wykorzystana do ich transportu. Może to drażnić włókna mięśniowe, szczególnie w trakcie ruchu. Niektóre firmy farmaceutyczne tworzyły środek przetworzony na tak wysokim poziomie, że ból nie występuje. W innych przypadkach może on być jednak bardzo dokuczliwy. Najlepsze produkty przechodzą przez strzykawkę insulinową. Te najbardziej bolesne zawierają cząsteczki, które zatkają wszystko, co jest mniejsze niż igła 21 g. Możesz to wykorzystać jako wskazówkę. Z drugiej strony, nie jest wykluczone, że coś jest nie tak ze środkiem. Nie napisałeś dokładnie czego używasz, ale zakładam, że nie pochodni to z linii produkcyjnej jakiejś legalnej firmy farmaceutycznej. Powinieneś wiedzieć, że od kilku dziesięcioleci medycyna polega na wolno i stabilnie działających estrach testosteronu, takich jak enantan, cypionat czy sustanon. Testosteron suspension nie ma już właściwie żadnej wartości z punktu widzenia medycyny i dlatego nie jest obecnie produkowany przez legalne firmy farmaceutyczne. Oczywiście można znaleźć legalne produkty na rynkach, gdzie kontrole są dość swobodne, ale generalnie można założyć, że właściwie każda fiolka testosteronu suspension pochodzi z podziemia lub jest podróbką. A ponieważ jest wytwarzana nielegalnie, lista potencjalnych zagrożeń jest długa.

Największe z nich to ryzyko skażenia bakteriami. Nie testowałem ich zbyt wielu, ale każdy nielegalny suspension oparty na wodzie, jaki trafił w moje ręce, był skażony bakteriami. Produkcja sterylnych produktów opartych na wodzie wymaga ściśle kontrolowanych warunków, a z tego co widziałem, podziemne laboratoria nie bardzo sobie z tym radzą. Tak więc równie dobrze twoje bóle mogą nie być wywołane kryształkami, a mieć podłoże bakteryjne.

A skąd się wzięły te bakterie? To już osobne pytanie. Czasami pojawiają się z winy użytkowników, którzy mają kiepską technikę wstrzykiwania. Także bez badań laboratoryjnych przeprowadzonych na twoim produkcie nie można niczego stwierdzić odnośnie roli bakterii w twoim przypadku. Środek ten powinien być szczelnie zamknięty, a jeśli tak nie było, to być może bakterie miały możliwość dostatnia się wewnątrz. Moja rada to zawsze unikać produktów, których się nie jest pewnym, zdrowie jest najważniejsze. Może więc powinieneś wyrzucić to co masz i pomyśleć o innym produkcie. Bądź bezpieczny.

Nie jestem pewien, czy w ogóle jest coś takiego, jak najlepsze miejsce do wstrzykiwania hormonu wzrostu. Można go wstrzykiwać w bardzo różne miejsca, otrzymując identyczne efekty. Głównym argumentem przeciwko możliwości faktycznego wyznaczenia najlepszego miejsca na iniekcję jest to, że nie bierze się pod uwagę sposobu działania oraz dróg dystrybucji HGH. Przede wszystkim, wstrzyknięty hormon wzrostu nie zacznie wypełniać większości swych fizjologicznych funkcji, dopóki nie przedostanie się do krwiobiegu. Wiele z jego funkcji anabolicznych wiąże się z poziomem IGF-1 we krwi, który jest syntetyzowany w wątrobie pod wpływem stymulacji HGH. Wspomniałeś, że się boisz powiększenia organów wewnętrznych po wstrzyknięciu hormonu w mięśnie brzucha. Nawet gdyby istniał tak zawiły efekt uboczny stosowania HGH, pamiętaj, że każdy środek wstrzyknięty w podskórną tkankę tłuszczową otaczającą twe mięśnie brzucha zostałby wchłonięty przez naczynia krwionośne i skierowany do krwiobiegu na długo, zanim dostałby się do organów wewnętrznych. Nie ma bezpośredniej drogi z mięśni brzucha do jelit. Lek wywarłby taki sam wpływ na twoje organy wewnętrzne, jak w przypadku wstrzyknięcia w wielki palec u nogi.

Zauważalny rozrost organów wewnętrznych („brzuch po hormonie”) zależy od wielkości stosowanych dawek HGH i okresu ich przyjmowania, a nie od miejsca wbijania igły. Odległość od jamy brzusznej jest tu bez znaczenia. Zresztą, to samo dotyczy anabolicznego wpływu HGH na mięśnie. Niezależnie od miejsca iniekcji, hormon i tak trafia do krwiobiegu. Musi to nastąpić, aby środek podniósł poziom IGF-1 we krwi, zanim zobaczysz jakąkolwiek reakcję anaboliczną w mięśniach. Tak więc, dokonywanie iniekcji w pobliżu mięśnia ćwiczonego danego dnia nie przynosi żadnych bezpośrednich dla tego mięśnia korzyści, podobnie zresztą jak stałe wstrzykiwanie w przywodziciel uda.

Najlepiej jest zastosować się do standardowych wskazówek medycznych. Tradycyjnie HGH wstrzykuje się podskórnie w okolicy brzucha (zwykle jest to fałda skóry na wysokości talii). Miejsce to jest łatwo dostępne i najwygodniejsze przy samodzielnym wykonywaniu zastrzyku.

Ampułki są o wiele większym wyzwaniem technicznym do produkcji niż fiolki. Co najważniejsze, wymagają drogiego sprzętu. Co prawda, są produkowane ampułki, które można zapieczętować samodzielnie i każdy może użyć takowych do przygotowania podrobionych sterydów. One są paskudne i większość kupujących z łatwością je rozpozna. Podkreślam, że zrobienie ich tak, aby sprawiały wrażenie autentycznych, wymaga odpowiedniego sprzętu.

Nie sprecyzowałeś, co masz na myśli, mówiąc „fałszowane”. Jeśli chodziło ci o „podrobione”, to powiedziałbym, że nieco bardziej popularne jest podrabianie produktów w fiolkach i tabletkach. Logika sugerowałaby, że większy procent ampułek znalezionych na czarnym rynku powinien być legalny tylko dlatego, że mniej fałszerzy ma możliwość produkowania ich przy użyciu zaawansowanego sprzętu.

Jednak twoja definicja fałszowania może być nieco mniej sztywna niż moja. Szczerze radzę: zawsze bądź wymagający, szukaj legalnych, farmaceutycznych produktów SAA. Ale być może chciałeś tylko wiedzieć, czy produkt zadziała, jeżeli sterydy z etykiety są faktycznie w roztworze. Może zaakceptowałbyś podróbkę, gdyby działała jak powinna i była bezpieczna. Jeśli tak jest, to w dalszym ciągu ampułki bywają „fałszywe” znacznie rzadziej. Dzieje się tak, ponieważ undergroundowi producenci, którzy mają dostęp do sprzętu pozwalającego automatycznie produkować ampułki, najprawdopodobniej mają również dostęp do sterydowych surowców. Zauważ, że istnieje mnóstwo podróbek, które w ogóle nie zawierają sterydów. Jednak twoje pytanie dotyczyło szans i wydaje mi się, że generalnie jest mniejsza szansa trafienia na ampułkę o zbyt małej zawartości produktu, niż na taką fiolkę.

Jest jeszcze jedna rzecz, którą muszę powiedzieć. Cieszyłem się, mogąc odpowiedzieć na pytanie, ale martwi mnie powód jego zadania. Muszę podkreślić, że żyjemy w czasach, gdy globalny, steroidowy czarny rynek jest zdominowany przez fałszerzy. Dwadzieścia lat temu otrzymałbyś ogólną wskazówkę w stylu „kupuj ampułki zamiast fiolek”. Ale dziś to nie jest coś, na czym chciałbyś polegać. Mam nadzieję, że pytałeś tylko z ciekawości. Jeśli podczas zakupów poszukujesz poważnej porady, sugeruję nie przywiązywać dużej wagi do niejasnych, ogólnych wskazówek. Każdy czarny rynek sterydów powinien być zbadany indywidualnie. Poznaj najpierw, na tyle na ile dasz radę, każdy dostępny ci pojedynczy środek i wtedy podejmij decyzję. Powodzenia. I uważaj na siebie.

Sterydy mają bardzo stabilne cząsteczki. Przy odpowiednim przechowywaniu można oczekiwać, że większość będzie działać nadal długo po przeterminowaniu. Wiele leków ma podobne właściwości. Na początku zajmijmy się tym, co taka data znaczy naprawdę.

Data przydatności do spożycia to sposób upewnienia się, że lek będzie działał odpowiednio silnie. Agencja ds. Żywności i Leków chce, aby pozostawał on skuteczny przez cały okres przechowywania. Ta data nie zawsze oznacza czas, po którym następuje rozkład leku. Producenci chcą mieć pewność, że produkt będzie działał przez podany okres i przy zalecanym sposobie przechowywania, ale podana na opakowaniu data nie jest czymś konkretnym. Chodzi mi o to, że firmy farmaceutyczne współpracują z Agencją, by spełnić jej wymagania, a nie by określić prawdziwy okres, w którym ich lek pozostaje skuteczny.

Zwróć na to uwagę, przyglądając się różnym lekom. Większość z nich traci ważność po upływie dwóch lat od daty produkcji. Tę datę również możesz znaleźć na opakowaniu lub jako część numeru serii. Oczywiście w razie potrzeby stosowane są krótsze okresy, ale nie znajdziesz leków, przy których byłyby one dłuższe.

Agencja ds. Żywności i Leków wymaga tego samego 2-letniego okresu przydatności również dla suplementów diety. Byłoby zbyt dużym przypadkiem, by różne leki i suplementy rozkładały się z tą samą prędkością. Jak widać takie 2-letnie okienko to „wartość standardowa”, której należy się trzymać niezależnie od rzeczywistego okresu, przez jaki lek pozostaje skuteczny.

W innych krajach możesz czasami znaleźć te same leki, wytwarzane przez tych samych producentów, a posiadające 3- lub 5-letni okres przydatności do spożycia. Te produkty są identyczne, różne są tylko wymogi dotyczące ich oznakowania. Oksymetolon jest jednym z leków, które można spotkać w Europie, z 5-letnim okresem przydatności do spożycia. Oczywiście w jego przypadku w ciągu minionych lat rynek znacznie się skurczył, dlatego ciężko go dostać celem dokonania porównań. Niemniej tak to wygląda od zawsze, a producenci się nie zmienili. Jeżeli chodzi o trwałość, tabletki znoszą przechowywanie trochę lepiej od płynów, ponieważ w ich przypadku nie trzeba się przejmować rozkładającymi się dodatkami antybakteryjnymi, które mogą zapoczątkować psucie się płynu.

Oczywiście nie mogę posunąć się do stwierdzenia, że możesz ten lek przyjmować. Niemniej spodziewam się, że jakakolwiek analiza laboratoryjna twoich tabletek wykazałaby w nich obecność około 50 mg oksymetolonu, pod warunkiem, że mamy do czynienia z prawdziwym Androlonem.

Spośród ogromnej rzeszy sterydów dostępnych na rynku testosteron jest jedynym, który ma najniższy stosunek ryzyka do korzyści. Piszesz, że używasz tylko jego. Takie właśnie postępowanie zalecałbym od samego początku. Niemniej wiem, że wielu kulturystów nie jest w wstanie ukształtować wymarzonej sylwetki tylko z pomocą tego jednego środka. Jeżeli jednak nie startujesz w zawodach i stosujesz SAA tylko do utrzymania rozbudowanej muskulatury, w większości przypadków nie powinno być z tym problemów. To naprawdę bardzo efektywny steryd do budowy mięśni. Oczywiście zawsze można stosować go cyklicznie, zamiast przez cały czas. To bezpieczniejsze, ale jestem pewny, że wiesz o tym doskonale.

Przejdźmy zatem do rzeczy mniej oczywistych, które pozwolą zmienić cykl na trochę bardziej przystępny dla twojego organizmu. Po pierwsze uważaj na dietę. Sterydy anaboliczne często pozwalają na większą swobodę w jedzeniu. Są w stanie podnieść tempo, w jakim ciało zużywa składniki odżywcze, dlatego mniej z nich zostaje zamienionych w tłuszcz (przeważnie, ale nie zawsze). Nie folguj sobie z jedzeniem. Oprócz spożywania typowych, bogatych w proteiny, produktów postaraj się ograniczyć spożycie węglowodanów/cukrów farinowanych, tłuszczów nasyconych i trans, a także produktów przetworzonych. Powinno zależeć ci na ograniczeniu do minimum formowania osadów na ściankach naczyń krwionośnych, co jest bardzo prawdopodobne przy regularnym, niemedycznym zastosowaniu sterydów.

Kolejna kwestia, czy wraz z testosteronem stosujesz coś, co utrzymuje estrogen na niezmienionym poziomie? Przypuszczam, że tak, w ilości do grama na tydzień. Istotny może być również wybór leku, który pozwoli na maksymalne ograniczenie negatywnych zmian w ilości lipidów w twojej krwi. Inhibitory aromatazy, na przykład anastrozol i letrozol, silnie ograniczają syntezę estrogenu (redukując każde jego działanie). Z badań naukowych wiemy, że może to znacznie nasilić negatywne działanie cholesterolu.

W organizmie mężczyzny estrogen odgrywa ważną rolę w układzie sercowo-naczyniowym. Jeżeli nie ma takiej konieczności, lepiej go nie tłumić. Inną opcją jest Nolvadex, który działa jak estrogen lub jak antyestrogen, w zależności od tkanki. Najważniejsze, że najsilniej estrogenowe działanie wykazuje w wątrobie, miejscu kluczowym dla cholesterolu, dlatego może być znacznie łagodniejszy dla układu sercowo-naczyniowego. Lepiej wybrać Nolvadex zamiast Arimideksu. Powinieneś również pomyśleć o naturalnych suplementach diety, pomocnych w utrzymaniu optymalnego stanu zdrowia. Zwracam na to dużo większą uwagę od innych chyba dlatego, że sam pracuję w przemyśle suplementacyjnym. Nie potrzebujesz środka wspomagającego wątrobę, ale coś na cholesterol byłoby dobrym pomysłem. Masz naprawdę szeroki wybór. Nie będę tu wymieniał konkretnych nazw produktów, wspomnę tylko kilka składników, które dobrze nadają się do tego celu: omega-3 EFA, czosnek, ekstrakt z zielonej herbaty, fitosterole, resweratrol oraz niacyna. Doskonałym suplementem na ogólny stan zdrowia jest również witamina D. Szczerze, nie zaszkodzi ci też dobrze zbilansowana multiwitamina z minerałami, na wypadek jakichś niedoborów.

Na koniec wspomniałeś o zmienianiu dawek. Na twoim miejscu pamiętałbym o tym, że wyższe dawki będą najprawdopodobniej miały również silniejsze negatywne działanie na układ sercowo-naczyniowy, wywołają też pewnie więcej problemów z estrogenem. Jeżeli możesz, spróbuj rozpatrzyć możliwość lekkiego obniżenia dawki, a przynajmniej czasu, w którym ją podnosisz. Już 100 mg estru testosteronu na tydzień przeważnie wystarczy, by podnieść poziom tego hormonu ponad normę, przynajmniej na pewien czas. Kiedy wchodzisz na 500−1000 mg tego samego środka, mówimy już o wielokrotnym przekroczeniu tej normy.

Do sterydów najlepiej podchodzić, będąc nastawionym na stosowanie najmniejszych dawek wywołujących pożądane efekty, czy będzie to wzrost, czy utrzymanie muskulatury na tym samym poziomie. Być może jest też coś, co możesz zmienić w swoim planie treningowym lub żywieniowym, co pozwoli ci na osiągnięcie lepszych efektów z mniejszych dawek. Tak czy inaczej, musisz zwracać uwagę na odpowiednie rzeczy. Ufam, że doprowadzi cię to do podjęcia dobrych decyzji. Powodzenia.