Research: Zdrowie - marzec 2011

Najczęstsze kontuzje kulturystów

Kulturyści trenują, wykorzystując kombinację ćwiczeń o wysokiej objętości, aby stymulować wzrost mięśni, oraz wysoce intensywnego treningu o niskiej objętości, aby rozbudowywać siłę. Intensywne treningi w naturalny sposób nadwyrężają tkanki organizmu, nic więc dziwnego, że kulturyści często doznają różnorodnych zwichnięć, nadwyrężeń i innych kontuzji mięśni i ścięgien. Najpoważniejsze urazy tkanek miękkich dotyczą ścięgien i mięśni trójgłowych, dwugłowych, czworogłowych, piersiowych oraz mięśni obręczy barkowej i ścięgien Achillesa. Stosowanie sterydów anabolicznych może dodatkowo osłabiać ścięgna, przez co te stają się bardziej podatne na kontuzje. Trening do upadku może również działać destrukcyjnie na mięśnie, prowadząc do rabdomiolizy.

Kulturyści są również podatni na problemy psychiczne, np. zaburzenia odżywiania czy obsesyjne koncentrowanie się na wyglądzie zewnętrznym. Problemy psychiczne dotykające kulturystów są jednak postrzegane dwojako, jeśli wygrywasz czujesz się mistrzem górującym nad wszystkimi, jeśli przegrywasz, to dopadają cię zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Poważni sportowcy wszystkich dziedzin doznają kontuzji. Należy minimalizować to ryzyko poprzez stosowanie się do rozsądnych, popartych doświadczeniami naukowymi treningów i wykorzystywanie odpowiedniej techniki.

(„Current Sports Medicine Reports”, 9: 307-313, 2010)

Od małżeństwa można się rozchorować

Nieudane małżeństwo może oddziaływać na nasze funkcje odpornościowe, podnosić ciśnienie krwi i spowalniać gojenie ran. W interesującym badaniu z Ohio State University przebadano metody komunikacji i prędkość gojenia się ran u 37 małżeństw, które były filmowane z ukrycia. Kobietom i mężczyznom zrobiono siniaki na rękach przy pomocy urządzenia próżniowego. Prędkość gojenia była najmniejsza u tych par, które rozmawiały ze sobą w sposób negatywny lub wrogi. Gojenie odbywało się najszybciej u badanych z najwyższym poziomem oksytocyny, zwanej hormonem miłości, którego poziom wzrasta w sytuacjach obniżonego stresu i zadowolenia psychologicznego, pomagając w budowaniu pozytywnych relacji międzyludzkich. Badacze wnioskują, że nieudane małżeństwo jest bardziej szkodliwe dla zdrowia niż złe warunki pracy.

(CNN, 10 listopada 2010)

Terapia testosteronem w niewydolności serca

Osoby cierpiące na niewydolność serca nie są w stanie nadążyć za wymogami metabolizmu. Ich serca nie są wystarczająco silne, by pompować krew powracającą do niego z obiegu. Włoscy naukowcy odkryli, że suplementy zawierające testosteron wpływają korzystnie na zdrowie pacjentów z niewydolnością serca, u których poziom testosteronu we krwi jest niski, lub prawidłowy. Trwające 12 tygodni badanie wykazało, że w wyniku zastosowania zastrzyków z testosteronem siła mięśni i pojemność ćwiczeniowa ochotników uległy zwiększeniu. Terapia była dobrze tolerowana przez pacjentów. Badanie nie trwało wystarczająco długo, aby móc stwierdzić, że terapia tego typu wydłuża życie pacjentów.

Wielu lekarzy nie jest chętnych do przepisywania suplementów zawierających testosteron pacjentom tego typu, gdyż hormon ten powoduje retencję płynów w organizmie. Jednakże w przypadku nowszych wersji tego leku ilość efektów ubocznych została zminimalizowana. Potrzebujemy większej ilości badań, aby ustalić, jaki wpływ na długość życia i jego jakość wywiera terapia testosteronem.

(„Journal of American College Cardiology”, 56:1317-1319, 2010)

CDC wzywa do wprowadzenia bardziej wiarygodnych testów stężenia testosteronu

Amerykańskie Centrum Zwalczania i Zapobiegania Chorób (CDC, z ang. Centers for Disease Control and Prevention), organizacja zajmująca się kontrolą i zapobieganiem chorób, zaleca ulepszenie i standaryzację testów mierzących stężenia testosteronu, ze względu na wiele niedokładności, jakie pojawiły się w laboratoriach klinicznych w całym raju.

Poziom testosteronu we krwi mierzy się w nanogramach. To wielkość mikroskopijna. Całkowita ilość testosteronu we krwi dorosłego mężczyzny wynosi ok. 0,00000025 g, co powoduje, że jest wręcz niemożliwe by bezbłędnie ją oszacować. Miliony mężczyzn poddaje się terapii testosteronem w oparciu o niedokładne testy. Testy te wykorzystuje się również, aby diagnozować bezpłodność u kobiet i analizować okres pokwitania u dzieci. CDC i międzynarodowa organizacja medyczna zrzeszająca specjalistów endokrynologów, The Endocrine Society, działają wspólnie, aby wystandaryzowć metodę laboratoryjną i ustalić wytyczne, które mogłyby być wykorzystane do stworzenia wiarygodnych testów laboratoryjnych.

(The Endocrine Society − Press Release, październik 2010)

Wielu sportowców weteranów ma niski poziom testosteronu

Wielu mężczyzn po 50 roku życia aktywnie bierze udział w zawodach sportowych w dziedzinach takich jak: koszykówka, softball, pływanie, podnoszenie ciężarów, czy lekkoatletyka. W badaniu przeprowadzonym we Włoszech na Uniwersytecie Rzymskim naukowcy udowodnili, że u od 18 do 28% starszych mężczyzn poziom testosteronu jest obniżony. Nie znaleziono żadnego związku między poziomem testosteronu a wiekiem, pojemnością treningów czy ilością lat spędzonych na aktywnym uprawianiu sportu. Obniżony poziom testosteronu wiąże się ze zmniejszaniem masy mięśni i kości, powstawaniem depresji, chorobami sercowo-naczyniowymi, insulinoopornością, impotencją, otyłością i wysokim ciśnieniem krwi. Aktualnie stosowane regulacje antydopingowe zakazują starszym sportowcom stosowania suplementów zawierających testosteron, nawet jeśli są one przepisane przez lekarza z powodów medycznych.

(„Journal of Sexual Medicine”, 7: 2591-2601, 2010)

Czy wysoce intensywny trening wpływa korzystnie na zdrowie?

Kanadyjscy naukowcy odkryli, że 6 sesji wysoce intensywnego treningu interwałowego na rowerku stacjonarnym zwiększa pojemność tlenową mięśni o prawie 50%, ilość glikogenu mięśniowego o 20%, a wytrzymałość o 100%. Ochotnicy biorący udział w badaniu uzyskali te niesamowite wyniki ćwicząc zaledwie 15 min przez okres 2 tygodni. Wyniki tego badania wywarły ogromny wpływ na sposób postrzegania wysiłku fizycznego i wywołały wiele kontrowersji.

Duńscy naukowcy z Uniwersytetu Kopenhaskiego udowodnili, że, mimo, iż 12 tygodni intensywnego treningu interwałowego (40 min tygodniowo) poprawia pojemność aerobową i usprawnia gospodarkę cukrową, to jednak mniej efektywnie wpływa na gospodarkę lipidową czy utratę wagi niż przedłużany bieg (150 min tygodniowo).

Intensywny trening jest zatem dobrym sposobem, aby szybko wrócić do formy, ale optymalnym dla naszego zdrowia będzie włączenie do treningu również przedłużonych ćwiczeń o umiarkowanej intensywności.

(„Medicine Science Sports Exercise”, 42: 1951-1958, 2010)

Terapia testosteronem dla starszych mężczyzn?

Klinicyści oraz naukowcy spierają się na temat wad i zalet terapii testosteronem w przypadku starszych mężczyzn od kiedy po raz pierwszy udało się zsyntetyzować ten hormon w 1934 r. Większość badań wykazała, że suplementy zawierające testosteron zwiększają masę mięśni i kości, popęd płciowy, poprawiają samopoczucie i kondycję seksualną. Jednakże ufundowane przez rząd Stanów Zjednoczonych badanie przeprowadzone na wielką skalę zostało zawieszone w 2009 r., ponieważ zaobserwowano zwiększenie ilości przypadków chorób serca u uczestników biorących w nim udział. Krytycy podkreślają, że u ochotników występowało więcej czynników ryzyka chorób serca i dlatego też badanie nie oceniało w należyty sposób bezpieczeństwa stosowania terapii zastępczej testosteronem.

Urolog z Uniwersytetu Harvarda Abraham Morgenthaler zauważył, że korzyści wynikające ze stosowania takiej terapii przypadku starszych mężczyzn przewyższają jakiekolwiek zagrożenia. Hormonalna terapia zastępcza mężczyzn stała się niezwykle popularna wśród starzejącego się pokolenia baby boomu. Nadal potrzebujemy większej ilości długotrwałych badań, aby ustalić bezpieczeństwo i skuteczność terapii tego typu.

(„The New York Times”, 12 października 2010)

W Ameryce obrzeza się coraz mniej dzieci

Zgodnie z doniesieniami dra Charlesa Bcheraoui, badacza z Centrum Zwalczania i Zapobiegania Chorób (CDC), w 2009 r. obrzezaniu poddano o 50% mniej dzieci niż w latach 80. i 90. ubiegłego stulecia. W 2009 r. zaledwie co trzeciego amerykańskiego chłopca poddano obrzezaniu, pomimo wyników 3 badań przeprowadzonych na wielką skalę, w których udowodniono, że obrzezanie obniża ryzyko zachorowania na AIDS i inne choroby przenoszone drogą płciową. Krytycy tej praktyki nazywają zabieg „akceptowanym przez społeczeństwo okaleczeniem genitaliów”. CDC i Amerykańska Akademia Pediatrii przyjęły neutralne stanowisko w tej sprawie. Jednakże Akademia Pediatrii jest w stanie przyjąć bardziej pozytywne stanowisko wobec obrzezania, ze względu na korzyści zdrowotne i niewielkie ryzyko powikłań po zabiegu.

(„The New York Times”, 17 sierpnia 2010)