Research: Zdrowie - czerwiec 2010

Kontuzje tylnych mięśni uda: co tak naprawdę wiemy na temat leczenia i zapobiegania
 
Naciągnięcie jednego z tylnych mięśni uda to jedna z najbardziej dewastujących kontuzji w sporcie. Niektóre osoby wracają do zdrowia w przeciągu kilku tygodni, natomiast inne nigdy nie osiągają pełnej sprawności. Pomimo wszechobecności tego typu kontuzji istnieje zadziwiająco mało obiektywnych informacji na temat ich leczenia i zapobiegania im. Większość programów oparta jest na opinii ekspertów i tradycyjnych metodach raczej, niż na obiektywnych danych. W doskonałym przeglądzie literatury napisanym przez Spencera Copelanda i jego kolegów z Moses Cone Health System w Greensboro, w Północnej Karolinie naukowcy stwierdzili, iż ćwiczenia typu Nordic zmniejszają ryzyko kontuzji tylnych mięśni uda. Ćwiczenie to rozpoczyna się klęcząc na kolanach z tułowiem ustawionym pod kątem 90° i kostkami przytrzymanymi przez naszego pomocnika. Następnie należy powoli obniżać klatkę piersiową w kierunku podłogi, kontrolując ruch ekscentrycznie przy pomocy tylnych mięśni ud. W ostatniej fazie ćwiczenia należy gwałtownie odepchnąć się do góry i powrócić do pozycji wyjściowej. Ćwiczenie to można wykonać również przy pomocy maszyny do ćwiczeń mięśni pośladków i tylnych mięśni uda (większość siłowni nie jest w nie zaopatrzona). Poprawianie nierówności między mięśniami łydek i mięśniem czworobocznym, stosowanie specyficznych treningów interwałowych i codzienne rozciąganie, to kolejne sposoby mogące pomóc w zapobieganiu i leczeniu kontuzji tylnych mięśni uda. Na dzień dzisiejszy posiadamy jedynie kilka niejasnych dowodów potwierdzających korzystny wpływ rozgrzewki, noszenia ubrań kompresyjnych i stosowania ćwiczeń stabilizujących korpus na poprawę zdrowia tej grupy mięśni. Podsumowując, wciąż nie wiemy zbyt wiele na temat tego jak leczyć i jak zapobiegać kontuzjom tylnych mięśni uda.
(Current Sports Medicine Reports, 8: 308-314, 2009)
 
Po zakończeniu wyborów u zwolenników McCaina poziom testosteronu spadł

Poziom testosteronu podnosi się u zwycięzców i spada u przegranych. Ten fenomen zaobserwowano wielokrotnie wśród sportowców po zakończonych zawodach, oraz podczas symulowanych eksperymentów laboratoryjnych. Badanie przeprowadzone na Uniwersytecie Duke potwierdziło tą tezę, dostarczając informacji na temat poziomu testosteronu u mężczyzn po zakończeniu wyborów prezydenckich. U zwolenników republikanina Johna McCain i liberała Roberta Barr poziom tego hormonu spadł. Natomiast u mężczyzn głosujących na Baracka Obamę testosteron skoczył do góry. Wśród kobiet nie zaobserwowano żadnych zmian w stężeniach testosteronu po zakończeniu wyborów. Odpowiedź hormonalna na zwycięstwo i porażkę jest częścią mechanizmu obronnego. Zwiększenie poziomu testosteronu u zwycięzców pomaga im starać się bardziej i osiągać kolejne sukcesy. Z kolei spadek tego hormonu wśród przegranych ma chronić przed kolejnymi porażkami. W opisanym badaniu nie zmierzono poziomu testosteronu u mężczyzn fantazjujących na temat kandydatki partii Republikańskiej na vice prezydenta, Sary Palin.
(Science Daily, 21 października 2009)

Najnowszy typ zabiegu chirurgicznego leczącego rozerwanie dystalnej części ścięgna mięśnia dwugłowego

Rozerwanie dystalnej części (tej od strony łokcia) ścięgna mięśnia dwugłowego zdarza się bardzo rzadko wśród osób niebędących kulturystami. Wśród trzydziestoparoletnich sportowców kontuzja tego typu jest natomiast bardzo częsta. Przetrenowywanie mięśnia dwugłowego może osłabić dystalną część ścięgna i spowodować jego kontuzję. Zazwyczaj sportowcy odczuwają to, jako strzyknięcie, po którym następuje intensywna fala bólu. Skurcz bicepsa może spowodować cofnięcie się ramienia, czego rezultatem będzie wygląd ramienia przypominający mięśnie Popeye’a. Jeśli chce się uzyskać dobre rezultaty leczenia, bardzo istotne jest, aby zoperować chirurgicznie ten uraz najszybciej jak to tylko możliwe. Brytyjscy naukowcy pod kierownictwem Paula Fentona opisali technikę chirurgiczną, którą można wykorzystać w leczeniu tego typu kontuzji. Polega ona na wykonaniu pojedynczego nacięcia i naprawie urazu przy pomocy śruby Bio-Tenodesis, która ulegnie rozpuszczeniu i wchłonięciu przez organizm w wyniku gojenia się uszkodzonego miejsca. U trzech pacjentów, u których przeprowadzono tą procedurę odnotowano dobre rezultaty, natomiast u 11 rezultaty okazały się być świetne. Po zakończeniu rehabilitacji nie zaobserwowano żadnych różnic w sile skurczu między kontuzjowanym a zdrowym ramieniem. Po zabiegu u pacjentów odnotowano również prawidłową giętkość stawu łokciowego.
(American Journal Sports Medicine, 37: 2009-2015, 2009)

NLPZ blokują formowanie komórek satelitarnych po zakończeniu intensywnego treningu siłowego

Wielu kulturystów zażywa niesteroidowe leki przeciw zapalne (NLPZ) takie jak ibuprofen i naproxen, aby zredukować ból i zmniejszyć stan zapalny pojawiający się po zakończeniu treningu. Trening siłowy i następująca w jego wyniku naprawa i synteza nowych białek, stymuluje syntezę komórek satelitarnych – komórek mięśniowych zbudowanych wyłącznie z jądra komórkowego. Mięśniowe czynniki wzrostu i prostaglandyny powodują łączenie komórek satelitarnych z tymi komórkami mięśniowymi, które zostały uszkodzone lub poddane działaniu stresu w trakcie treningu, a następnie asystują w ich naprawie i adaptacji. Tworzenie się komórek satelitarnych jest kluczowe dla hipertrofii mięśni i zwiększania ich siły. NLPZ, między innymi inhibitory Cox-1 i Cox-2, zaburzają tworzenie komórek satelitarnych, blokują rozrost mięśni i ich regenerację. Duńscy naukowcy odkryli, że stosowanie preparatu Indocin (Indomethacin; inhibitory Cox-1 i Cox-2) po intensywnym treningu ekscentrycznym (ujemnym; skurcze wydłużające), zahamowuje rozwój komórek satelitarnych na osiem dni, co spowalnia zdolność mięśni do regeneracji i rozrostu. Kulturyści stosujący NLPZ po treningu w celu zmniejszania bolesności mięśni, powinni tego unikać. Trzeba wziąć się w garść i znosić ból dla dobra naszych mięśni, ich siły i wielkości.
(Journal Applied Physiology, 107: 1600-1611, 2009)

Cały artykuł można przeczytać w czerwcowym "Muscular Development"