Czterokrotny Mr. Olympia Jay Cutler pracuje nad klatką - październik 2011

Genetyczne błogosławieństwo? Tak, ale klatka akurat nie jest darem od Boga

Gdy mówimy o „genetyce jednej na milion”, rzadkim przypadku człowieka, który od wyjścia z łona matki predestynowany jest do zostania zawodowym kulturystą, to niewiele możemy podać lepszych przykładów niż Jay Cutler. Gdy w swoje 18 urodziny pierwszy raz postawił nogę w siłowni, już ważył solidne 84 kg przy wzroście równym 175 cm, zrobione tylko przy przenoszeniu betonu w firmie budowlanej należącej do jego starszych braci. Na pewno pamiętacie ten wspaniały okres, gdy zaczyna się treningi i ciało rośnie w niesamowitym tempie. Ile dołożyliście przez pierwszy rok treningów? 5, 10, może nawet niesamowite 15 kg? Jay zwiększył swoją wagę o 22 kg w ciągu pierwszych czterech miesięcy treningów. W 19 urodziny ważył już 119 kg. Nabrał więcej masy mięśniowej w ciągu roku niż większość z nas osiągnie nawet po 20 latach ciężkich treningów, pochłaniania pożywienia w ilościach wystarczających do wyżywienia małej wioski i brania nieograniczonych ilości najlepszych suplementów.

Jay niewątpliwie ma doskonałą genetykę, dzięki czemu już w wieku 23 lat został zawodowcem, podczas gdy wielu znakomitych kulturystów osiąga to w okolicy czterdziestki. Ale zanim zaczniecie uważać Jaya Cutlera za mutanta, stworzonego w jakimś zapomnianym przez Boga laboratorium, musicie wiedzieć, że choć dziś klatka czterokrotnego Mr. Olympia jest jego atutem, to jednak nie zawsze tak było. „Gdy byłem młodszy, klatka była zdecydowanie najgorszą grupą mięśniową w moim arsenale i właściwie po dziś dzień nie uważam, żeby dorównywała innym partiom” – tłumaczy Jay. Powodem jest to samo co u wielu innych młodych zawodowców i członków MD: Dennisa Wolfa, Evana Centopaniego i Roelly’ego Winklaara – ich barki są tak wielkie, że przejmują pracę przy jakichkolwiek ćwiczeniach na klatkę opartych na wyciskaniu.

Dwie główne poprawki

Bezmyślne wyciskanie jak największego ciężaru, czyli stereotypowe podejście do treningu klatki nie było w stanie zapewnić rezultatów, których Jay potrzebował i pragnął. Wiedząc, że kiepska klatka blokuje mu drogę na kulturystyczny szczyt, Cutler eksperymentował z różnymi schematami treningowymi, aż w końcu zmusił klatkę do nabrania oczekiwanej wielkości i grubości. Jedną z kluczowych kwestii w jego technice jest formowanie pleców w łuk w czasie dowolnego ćwiczenia opartego na wyciskaniu. „Odkryłem, że muszę ustawiać klatkę wyżej niż barki, bo inaczej przejmują one na siebie sporą część pracy” – mówi. „Powtarzam sobie zawsze: klatka w górę, klatka w górę i dzięki temu utrzymuję poprawną pozycję przez cały czas trwania serii”.

Więcej w październikowym wydaniu Muscular Development