Research Spalanie tłuszczu - lipiec-sierpień 2008

Przyrost masy powiązany jest ze zwiększonym stanem zapalnym

Stan zapalny to odpowiedź organizmu na kontuzję i jest częścią procesu regeneracji. Wysokie ciśnienie, wysoki poziom tłuszczu we krwi czy trujące substancje takie jak nikotyna wspierają chroniczny stan zapalny w krwiobiegu i powodują miażdżycę (twardnienie tętnic) i insulinooporność. Lekarze mierzą poziomy białka C-reaktywnego we krwi, aby wykryć chroniczny stan zapalny. Ludzie otyli mają wyższy poziom białka C-reaktywnego, ale nie jest do końca jasne, czy otyłość powoduje stan zapalny. Brytyjscy badacze w 10-letnim badaniu wykazali bezpośredni związek pomiędzy wzrostem masy ciała a wzrostem poziomu białka C-reaktywnego. Zmierzyli oni poziom białka C-reaktywnego i wagę ciała u 1301 dorosłych w 1990 i 2000 roku. Przeciętnie badany przytył prawie 3 kilo, a białko C-reaktywne wzrosło do 30%. Chroniczny stan zapalny pomaga wytłumaczyć zależność między otyłością, rakiem i chorobami układu krążenia. (American Journal Clinical Nutrition, 87:30-35, 2008)

Długotrwałe diety wysokobiałkowe wspomagają utratę tłuszczu

Czy wysokobiałkowe diety podtrzymują utratę wagi? Długoterminowa efektywność i bezpieczeństwo diety wysokobiałkowej to wciąż sprawa kontrowersyjna i niejasna. Diety niskowęglowodanowe i wysokobiałkowe przyczyniają się do większego spadku wagi niż mieszane lub wysokowęglowodanowe diety w badaniach trwających sześć miesięcy. Utrata wagi jest taka sama przy 12 miesiącach i więcej u ludzi przestrzegających każdego rodzaju diety. Australijscy badacze w trwającym 64 tygodnie badaniu, testujący 67 kobiet w średnim wieku odkryli, że dawka przyjmowanego białka była najlepszym wskaźnikiem spadku wagi. Kobietom przydzielano albo dietę wysokobiałkową (białko stanowiło 34% kalorii), albo wysokowęglowodanową (węglowodany 64% kalorii), straciły średnio 4,5 kg podczas badania. Kobiety jedzące głównie białka (88 g dziennie, jedna trzecia badanych) straciły 6,5 kg w porównaniu z kobietami spożywającymi mniejszą ilość białka, trochę ponad 3 kg. Notatki z badania pokazują, że kobiety w obu grupach nie przestrzegały zaleceń diet. Grupa wysokobiałkowa spożywała więcej węglowodanów i mniej białek, niż przewidywał program, natomiast grupa wysokowęglowodanowa przyjmowała więcej białek i tłuszczów i mniej węglowodanów. Obie grupy konsumowały blisko 80% mniej błonnika, niż zalecano (3 g dziennie zamiast 25 g). Czynniki powodujące choroby serca, takie jak poziom tłuszczu we krwi, poziom cukru, insulina, białko C-reaktywne czy homocysteina zmniejszyły się wraz ze spadkiem wagi, ale w obu grupach równomiernie. Diety wysokobiałkowe są skuteczne przy długotrwałej kontroli wagi, jeżeli przestrzega się ich zasad. (American Journal Clinical Nutrition, 87:23-29, 2008)

Nie ma różnicy pomiędzy spadkiem wagi przy mięsnej diecie wysokobiałkowej a diecie rybnej

Wysokobiałkowe, niskowęglowodanowe diety odchudzające znane są od lat siedemdziesiątych. Powodują one gwałtowny spadek masy ciała, jednak eksperci od żywienia obawiają się, że nasycone tłuszcze zawarte w źródłach białka, jak na przykład czerwone mięso, mogą zwiększać ryzyko chorób serca. Wiele badań pokazuje, że czynniki zwiększające ryzyko choroby zmniejszają się wraz ze spadkiem wagi, niezależnie od źródła pokarmowego. Interesujące badanie z Winona State University w Minnesocie prowadzone przez Bridget A. Cassady potwierdziło to założenie. Nie wykazało żadnych różnic w utracie wagi u ludzi stosujących wysokobiałkowe niskowęglowodanowe diety, które były bogate albo w nasycone tłuszcze (czerwone mięso), albo w jednonienasycone tłuszcze (drób, ryby lub skorupiaki). Obie grupy zrzuciły około 5 kilo, a poziom tłuszczów we krwi (tj. cholesterol, trójglicerydy i lipoproteidy) były podobne pod koniec badania. Poziomy kwasów tłuszczowych omega-3, odpowiedzialnych za zmniejszanie ryzyka chorób serca, były wyższe w grupie spożywającej więcej ryb. Rodzaj źródła białka w dietach wysokobiałkowych, niskowęglowodanowych nie wpływa na zmianę spadku wagi podczas miesięcznej kuracji. (Nutrition Metabolism, 4:23, 2007 opublikowane w sieci 27 października 2007)

Rozprzęganie może być kluczowym elementem w opracowaniu leków odchudzających

Metabolizm energii działa na zasadzie serii powiązanych reakcji. Oznacza to, że energia jest uwalniana przy rozkładzie tłuszczy, a białka i węglowodany są uczestnikami innych reakcji, jak na przykład tworzenie ATP – trójfosforanu adenozyny (wysokoenergetyczna substancja chemiczna) czy gromadzenie tłuszczów i węglowodanów. Rozprzęganie pojawia się, kiedy energia z rozkładu pożywienia jest uwalniana w postaci ciepła zamiast być utrwalona jako ATP. Ludzkie ciało posiada niewielkie ilości brązowego tłuszczu i rozprzęgających białek, które zamieniają energię bezpośrednio w ciepło. Ciało ewoluowało, aby zminimalizować rozprzęganie. Do niedawna głód był o wiele poważniejszym problemem niż otyłość, więc nasze geny ewoluowały, aby pomóc nam zmagazynować tyle energii, ile tylko możliwe. Było to dobre w przypadku jaskiniowca, który nie był nigdy pewny, czy zgromadzi odpowiednią ilość pożywienia na obiad. Nasze oszczędne geny są zbyteczne, gdy prawie każdy Amerykanin mieszka rzut beretem od baru z fast foodem. Producenci leków stawiają sobie za cel rozprzęganie w komórkach, aby podwyższyć metabolizm i pomóc ludziom pozbywać się tłuszczu. Popularne suplementy z efedryną i kofeiną powodują rozprzęganie, ale FDA (Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków) wycofała je z obiegu ze względu na możliwe zagrożenie dla zdrowia. Rozprzęganie jest mechanizmem, który firmy farmaceutyczne mogą wykorzystać do stworzenia skutecznych leków pomagających schudnąć. (Current Opinion Clinical Nutrition Metabolic Care, 10:671-678, 2007)

Mikroby jelitowe są przyczyną otyłości

Chcemy żyć w sterylnych warunkach. Spryskujemy blaty lizolem, myjemy ręce mydłem antybakteryjnym i gotujemy naczynia w wysokotemperaturowych zmywarkach. Mimo iż ciągle próbujemy, nadal mamy miliony bakterii i innych mikroskopijnych stworzeń w jedzeniu i w jelitach. Nie jest to do końca złe. Mikroby wspomagają system odpornościowy w rozkładaniu toksyn, tworzeniu ważnych witamin i aminokwasów i chronią nasze ciało przed bardziej niebezpiecznymi organizmami. Niektórzy naukowcy wierzą, że typ mikrobów zamieszkujących nasz układ trawienny może wpłynąć na kontrolę wagi. Zamieniają nie trawione części pokarmu na cukry i kwasy tłuszczowe, które ciało wykorzystuje do produkcji energii. Każdy z nas posiada inne mikroby w organizmie. Niektóre z nich są lepsze w rozkładaniu jedzenia niż inne. Ludzie otyli mają mikroby, które dostarczają więcej przyswajalnej energii niż inni. Naukowcy z University of Washington odkryli, że otyłe i szczupłe myszy mają różne typy bakterii w swoim przewodzie trawiennym. Bakterie u otyłych myszy produkowały lepiej wchłaniane produkty energii niż bakterie u myszy szczupłych. Naukowcy byli w stanie regulować wagę zwierząt poprzez zamienianie bakterii jelitowych. Gdyby to badanie odnosiło się do ludzi, zamiana mikrobów jelitowych mogłaby zapobiegać otyłości i niedożywieniu. (Newsweek, December 1, 2007)

Dieta o niskim indeksie glikemicznym wspiera utratę wagi

Indeks glikemiczny to miara tego, jak szybko pokarm podnosi cukier we krwi. Pokarmy o wysokim indeksie glikemicznym to cukry proste i białe pieczywo, które szybko trafiają do krwiobiegu, podczas gdy pokarmy o niskim indeksie glikemicznym jak pełne ziarna, które są trawione powoli, wywołują skromny skok cukru. Jedna teoria głosi, że gwałtowny wzrost poziomu cukru we krwi wyzwala większe uwalnianie insuliny, co ułatwia odkładanie tłuszczu. Brytyjscy badacze odkryli, że osoby w średnim wieku zrzuciły więcej tłuszczu, stosując dietę o niskim indeksie glikemicznym niż grupa stosująca dietę o wysokim indeksie podczas 12-tygodniowego badania. Obie grupy ograniczyły spożycie kalorii o 300 kalorii poniżej normy. Średni poziom cukru we krwi był niższy w grupie z dietą o niskim indeksie glikemicznym, ale nie odnotowano różnic pomiędzy grupami w czynnikach zwiększających ryzyko chorób serca, takich jak ciśnienie krwi, cholesterol czy obwód talii. Niewiele badań wykazało, że indeks glikemiczny diety wpływa na kontrolę wagi czy czynniki ryzyka chorób serca u zdrowych ludzi. (European Journal of Clinical Nutrition, 62:145-149, 2008)

Diety wysokobiałkowe ketogenne zmniejszają apetyt i przyspieszają spadek wagi

Ciało produkuje ketony, takie jak aceton, acetylooctan, betahydroksymaślan przy małym spożyciu kalorii i ograniczeniu węglowodanów. Diety ubogie w węglowodany – zwane czasem dietami ketogennymi, są skuteczniejsze niż niskokaloryczne, mieszane lub wysokowęglowodanowe diety przy krótkoterminowym spadku wagi. Mózg i centralny system nerwowy używają głównie glukozy jako paliwa, ale mogą także używać ketonów, kiedy węglowodany są nieosiągalne. Ketony jednak tłumią aktywność fragmentu mózgu odpowiedzialnego za apetyt, co tłumaczy, dlaczego niskowęglowodanowe diety powodują gwałtowny spadek masy ciała. Ketony wywołują dobre samopoczucie i uczucie łagodnej euforii. Brytyjscy badacze dowiedli, że wysoki poziom ketonów we krwi ograniczył apetyt i przyjmowanie pokarmów. Podczas dwóch 4-tygodniowych okresów badani przestrzegali wysokobiałkowej diety, bogatej lub ubogiej w węglowodany. Wywnioskowano, że wysokobiałkowa, niskowęglowodanowa dieta podniosła poziomy ketonów we krwi i ograniczyła głód oraz obniżyła ilość spożywanego pokarmu lepiej niż dieta bogata w białka zawierająca średnią ilość węglowodanów. W krótkim czasie diety wysokobiałkowe ubogie w węglowodany zmniejszają głód i ograniczają ilość jedzenia lepiej niż diety ze średnim wskaźnikiem węglowodanów. (American Journal Clinical Nutrition, 87:44-55, 2008)