Research: Doping - czerwiec 2009

Stymulatory hormonu wzrostu staną się kolejnym istotnym środkiem anabolicznym

Wielu kulturystów i ludzi starszych stosuje hormon wzrostu w zastrzykach (GH), aby zwiększyć masę mięśniową, zrzucić tłuszcz, poprawić wygląd skóry i wzmocnić tkankę łączną. W kilku badaniach hormon wzrostu zwiększył masę mięśniową i kostną oraz poprawił jakość życia u dorosłych ludzi z niedoborem tego hormonu w organizmie. U ludzi z normalnym poziomem hormonu lek zwiększył suchą masę mięśni, ale nie poprawił siły ani wydajności. GH wywołuje czasem nieprzyjemne skutki uboczne, takie jak: bóle stawów, opuchliznę, insulinooporność i odrętwienie. Stymulatory hormonu wzrostu (pobudzające jego wydzielanie) są obiecującymi nowymi środkami, które zwiększają naturalną produkcję hormonu. Te środki to między innymi somatoliberyna (GHRH), która wiąże się z receptorami GHRH w przysadce mózgowej, i MK-677, który łączy się z receptorami greliny w mózgu. Hass wraz z kolegami w dwuletnim badaniu sprawdzającym 65 zdrowych starszych dorosłych odkryli, że MK-677 zwiększył suchą masę ciała i odnowił poziom hormonu wzrostu do poziomu młodego człowieka. Nie miał za to wpływu na siłę, wydajność funkcjonalną i jakość życia. Edytorial Marka Blackmana z Veterans Affairs Medical Center w Waszyngtonie zawierał informacje, że stymulatory hormonu wzrostu są obiecującym sposobem na zapobieganie wielu negatywnym skutkom starzenia się, ale nie są jeszcze gotowe do ogólnego użytku klinicznego.
(Annals of Internal Medicine, 149: 677-678, 2008)
 
Środki pobudzające są na czasie i mają się dobrze w świecie sportu

Testy dopingowe rozpoczęły się podczas Olimpiady w 1968 roku w odpowiedzi na kilka przypadków zgonów rowerzystów, którzy zażywali amfetaminę. W 2006 roku Amerykańska Agencja do spraw Żywności i Leków zabroniła sprzedaży efedryny, popularnego środka spalającego tłuszcz i dostarczającego energii. Szeroka gama środków pobudzających znajduje się na liście substancji zabronionych na Olimpiadzie, w sportach profesjonalnych i uniwersyteckich. Stymulanty są bardziej popularne niż kiedykolwiek wcześniej w wielu dziedzinach sportowych. Na przykład w baseballu profesjonalnym u 8% zawodników zdiagnozowano zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD). Uzyskali oni zwolnienie od zakazu i zażywali Ritalin – stymulant poprawiający wydolność. Ponad 50% graczy hokejowych w college’ach zażywa stymulanty, głównie pseudoefedrynę, Ritalin i Provigil. Substancja zwana Modafinil – sprzedawana pod nazwą Provigil w Stanach Zjednoczonych i jako Alertec w Kanadzie – szybko staje się stymulantem „z wyboru”. Dostarcza energii i koncentracji potrzebnych do regularnych intensywnych ćwiczeń i redukuje odczuwanie wysiłku podczas ćwiczenia. Głównym problemem stymulantów jest to, że pozwalają sportowcom dać z siebie więcej niż normalnie, co może spowodować zawał serca lub rabdomiolizę (uszkodzenie mięśni na skutek nadmiernego wysiłku).
(Current Sports Medicine Reports, 7: 244-245, 2008)
 
Kto stosuje sterydy anaboliczne?

Testosteron został zsyntetyzowany w 1934 roku, a więc sportowcy mogli go stosować przez wiele lat. Kulturyści i sportowcy siłowi używali testosteronu i syntetycznych sterydów anabolicznych w latach 60. i 70. Początkowo pierwsi użytkownicy nie byli sportowcami, lecz zwykłymi ludźmi chcącymi poprawić swój wygląd. Szwedzkie badanie przestudiowało szablony stosowania sterydów anabolicznych i ich związek z użyciem innych leków. Badacze przeprowadzili wywiady z pacjentami używającymi sterydów i uczęszczali do klinik dla uzależnionych. Odnotowali szerokie różnice w przyczynach stosowania środków, skutkach ubocznych, postrzeganiu korzyści i początkach stosowania. Jedynym wspólnym wątkiem wśród pacjentów było pragnienie intensywnego ćwiczenia. Badacze wywnioskowali, że lekarze powinni posiadać gruntowną wiedzę na temat sterydów anabolicznych i ich interakcji z innymi lekami, aby zyskać zaufanie swoich pacjentów. Lekarze powinni także odrzucić tendencyjne myślenie na temat użytkowników sterydów anabolicznych, ponieważ są oni bardzo zróżnicowani i mają wiele różnych powodów dla stosowania tych środków.
(Substance Abuse Treatment, Prevention and Policy, 3: 24, opublikowane w internecie, 2008)
 
Zacznij brać sterydy, a będziesz martwy w pięć minut!

Większość skutków ubocznych sterydów anabolicznych jest stosunkowo niegroźna. Obejmują one trądzik, opuchnięcie, podniesienie liczby hematokrytowej, obniżenie produkcji spermy i zwiększenie agresywności. Wysokie dawki są kojarzone z poważnymi skutkami ubocznymi, które pogarszają funkcjonowanie wątroby i układu sercowo-naczyniowego oraz powodują poważne problemy psychiczne. Badacze z Libanu opublikowali raport na temat pojedynczego użytkownika, który przypominał przypadek z filmu przestrzegającego przed zażywaniem marihuany „Reefer Madness” z lat 30. Pacjent to 24-letni mężczyzna stosujący sterydy anaboliczne i suplementy aminokwasowe. Był leczony w szpitalu z powodu bólu brzucha i nudności. Testy laboratoryjne wykazały podwyższone poziomy enzymów wątrobowych i kinazy kreatyny. Oba często podnoszą się na skutek treningu siłowego i prawdopodobnie nie miały nic wspólnego z objawami pacjenta. Badacze wywnioskowali, że używanie sterydów anabolicznych i suplementacja aminokwasami mogło być przyczyną szerokiego zniszczenia organów i mogło okazać się śmiertelne. Na podstawie tych pojedynczych obserwacji badacze wysnuli konkluzję: „ten przypadek nakazuje podjąć wspólne wysiłki, aby dobrze edukować społeczeństwo, w szczególności młodzież, na temat niebezpieczeństw płynących ze stosowania tych nadużywanych środków”. Jest to prawda, że sterydy anaboliczne są potencjalnie niebezpieczne, ale generalizowanie i nieuzasadnione twierdzenia na temat skutków ubocznych stosowania sterydów będą zawsze przesadzone. Przesłaniem płynącym z tej historii jest: pamiętaj, nigdy nie choruj w Libanie! (Journal of  Medical Case Reports, 2: 340, 2008; opublikowane w internecie)
 
Implanty z trenbolonu i estrogenu zwiększają masę mięśniową bydła

Kulturyści są hodowcami mięśni. Powiększają swoje bicepsy, mięśnie czworogłowe i piersiowe za sprawą treningów siłowych, karmią je kaloriami, aminokwasami i węglowodanami, odżywiają czynnikami wzrostu, jak: testosteron, hormon wzrostu i IGF-1. Nie ma lepszego miejsca dla poszerzenia wiedzy na temat wzrostu mięśni niż laboratoria przemysłu mięsnego. Naukowcy badający mięso zwykle pracują w departamentach rolnictwa i prowadzą badania na temat wzrostu uzysku z bydła, owiec i świń. Badanie z Department of Animal Science z University of Minnesota wykazało, że wszczepienie implantu zawierającego octan trenbolonu (steryd anaboliczny) i estrogen zwiększyło poziom IFG-1 mRNA u wołów. IFG-1 mRNA jest istotnym czynnikiem wzrostu, który rozpoczyna syntezę białkową. Wskaźniki wzrostu masy i efektywności żywienia (ilość przybranej masy na kilogram podanego pożywienia) i masy mięśniowej wzrosły bardziej u zwierząt z wszczepionym implantem zawierającym estrogen i trenbolon, niż z którymś z hormonów pojedynczo. Estrogen działa zapobiegając destrukcji komórek mięśniowych. Potrzeba więcej badań zanim będzie można polecić zastrzyki z estrogenem kulturystom. Innymi słowy – nie róbcie tego sami w domu.
(Journal Animal Science, 86: 3418-3423, 2008)
 
Czy inhibitory ACE poprawiają wydajność sportową?

Konwertaza angiotensyny (ACE) jest istotnym enzymem określającym wydajność wytrzymałościową. Sportowcy wytrzymałościowi na poziomie Olimpijskim mają gen, będący odmianą ACE, który redukuje aktywność enzymu. Układ renina-angiotensyna-aldosteron reguluje ciśnienie krwi i ilość wody w organizmie. Z pomocą ACE układ produkuje substancję chemiczną zwaną angiotensyną II, która zawęża naczynia krwionośne i zwiększa ciśnienie krwi. Leki zwane inhibitorami ACE (np. Vasotec, Accupril, lisinopril, Lotensin) blokują działanie ACE, redukując w ten sposób ciśnienie krwi. Literatura medyczna z University of British Columbia spekuluje, iż inhibitory ACE naśladują działanie genu ACE u światowej rangi sportowców wytrzymałościowych i poprawiają ich wydajność. Obecnie istnieje za mało dowodów na to, że inhibitory ACE poprawiają wytrzymałość albo dostarczają takich samych korzyści jak dobre geny. Wywiad stawia interesujące pytanie: Czy możemy zastąpić słabe geny przy pomocy leków, treningów czy diety?
(Sports Medicine, 38: 1065-1079, 2008)
 
Clenbuterol z heroiną pojawia się na wschodnim wybrzeżu

Dilerzy narkotykowi często ulepszają swoje produkty wieloma substancjami, z których wiele może być zabójczych. The U.S. Poison Control Center odnotowało 34 przypadki zatrucia Clenbuterolem i heroiną leczonych w izbach pierwszej pomocy w pięciu stanach na wschodnim wybrzeżu. Symptomy to ból w klatce piersiowej, nudności, podwyższone tętno, niskie ciśnienie krwi, trudności w oddychaniu i drgawki. Wyniki badań laboratoryjnych wykazały podniesienie poziomu cukru, potasu i mleczanu we krwi, a 6 pacjentów miało uszkodzenie serca. System Epi-X z Amerykańskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób pozwolił na natychmiastową identyfikację kombinacji leków i rozprowadzenie tej informacji na terenie całego kraju.
(Annals Emergency Medicine, 52: 548-553, 2008)
 
Fizjologiczne poziomy testosteronu podnoszą funkcjonowanie mięśni

Proces starzenia wiąże się ze zmniejszeniem masy mięśniowej, utratą siły, odkładaniem się tłuszczu w okolicy brzucha i osłabieniem ogólnej kondycji mięśni. Terapia uzupełnienia testosteronu pomaga odnowić mięśnie i kości, co może zapobiec zagrażającym życiu upadkom i złamaniom. Francuscy badacze w badaniu nad wykastrowanymi szczurami odkryli, że uzupełnienie testosteronu do normalnych fizjologicznych poziomów poprawiło funkcjonowanie mięśni bez powodowania ich wzrostu czy wpływania na ścieżki związane z syntezą białek. Masa mięśniowa jest istotnym wyznacznikiem siły, ale jakość tkanki mięśniowej pomaga określić ich zdolność funkcjonalną. Podtrzymanie normalnych poziomów testosteronu wydaje się być niezbędne dla ograniczenia pogarszania się stanu mięśni i kości z wiekiem.
(Acta Physiologica, w druku; opublikowane w internecie, październik 2008)