Methyl-1-Test eksplozja masy mięśniowej

Informacje ogólne i pochodzenie

Methyl-1-testosteron
(17alfa metyl-17beta-hydroksy-androst-1-ene-3-one) to prohormon, którego działanie zostało określone jako od siedmiu do szesnastu razy silniejsze od działania testosteronu.
Zgodnie z dostępnymi relacjami 1-testosteron (17-hydroksy-5alfa-androst-1-en-3-one) posiada siedmiokrotnie większą moc niż zwykły testosteron, a metyl-1-testosteron okazał się być jeszcze silniejszy niż zwykły 1-testosteron. 1-testosteron został zmieszany z metylem, aby uchronić go przed zniszczeniem w wątrobie, tym samym zwiększając dostępność doustną.


Dlatego właśnie metyl-1-testosteron jest najsilniejszą dostępną formą 1-testosteronu.

Jakie jest działanie tej substancji i czy przeprowadzono badania naukowe, które mogłyby je potwierdzić?
Metyl-1-testosteron (jak również 1-testosteron) to substancja, która nie ma obecnie znanego zastosowania farmaceutycznego czy medycznego. Ponieważ hormon ten został wykryty dopiero niedawno (i do pewnego stopnia przypadkowo), wymaga jeszcze przeprowadzenia dodatkowych badań przez naukowców. Jednak istnieją solidne, chociaż niesystematyczne dowody (pochodzące od kulturystów) na to, że metyl-1-testosteron jest bardzo silny i daje przyrost mięśni podobny do rozsądnie dawkowanych nielegalnych sterydów.
W przeszłości pojawiło się wiele innych substancji, co do których wysuwano podobne twierdzenia, jednak wszystkie one rozczarowały. Jednak osoby przyjmujące metyl-1-testosteron odnotowały stały przyrost wagi do 4,5 kg masy mięśniowej w ciągu dwóch tygodni. Taki przyrost mięśni jest średnią wśród osób przyjmujących ten srodek, co odnotowano w dużej ilości przypadków.
Metyl-1-testosteron jest bez wątpienia substancją budującą mięśnie.
 

Biorąc pod uwagę to, że ciało wytwarza endogenny testosteron, nie ma potrzeby dostarczania metyl-1-testosteronu w młodości (18-30 lat). Jednak wraz ze starzeniem się spadają poziomy naturalnych hormonów. Niedobór poziomów testosteronu może prowadzić do różnorodnych zaburzeń nastroju i funkcji seksualnych. Wobec naturalnego spadku poziomu hormonów można stosować metyl-1-testosteron, aby podwyższyć poziom tych hormonów. Mimo, że korzystanie z lekarstw na własną rękę nie jest zalecane, jest to jedno z możliwych zastosowań. Kulturyści, którzy pragną powiększyć swoją masę mięśniową, mogą również skorzystać z metyl-1-testosteronu. Mimo, że zwiększenie masy mięśniowej nie musi być zawsze koniecznością (chociaż w niektórych przypadkach jest to kwestia życia lub śmierci), istnieć mogą również psychologiczne powody przyjmowania tej substancji.

Typowe skutki uboczne stosowania sterydów anabolicznych obejmują: ginekomastię, zatrzymanie płynów, zakłócenie osi jąder, wzdęcia żołądka, łysienie i trądzik. Osoby stosujące metyl-1-testosteron nie zgłaszają żadnych z tych powszechnie występujących skutków ubocznych. Jest to częściowo spowodowane tym, że metyl-1-testosteron nie przekształca się w estrogen.

Popularnym skutkiem ubocznym przyjmowania metyl-1-testusteronu jest ospałość. Odnotowano także podwyższony poziom agresji i wzrost ciśnienia krwi oraz spadek apetytu. Zwykle takie skutki uboczne związane są z wielkością stosowanych dawek. Podczas cyklu przyjmowania tej substancji należy unikać spożywania alkoholu i innych środków pobudzających i uspokajających, gdyż substancje takie będą powodować dodatkowe obciążenie wątroby.

Nie zostały do tej pory określone formalne zalecenia dotyczące dawkowania, dlatego najlepiej jest ściśle przestrzegać zaleceń podanych na etykiecie. Jednak niesystematyczne obserwacje sugerują, że najlepiej jest przyjmować ?dawki testowe? wynoszące 6-10 mg. Według informacji otrzymywanych od osób przyjmujących ten środek najlepsze rezultaty osiąga się przyjmując od 20 do 24 miligramów. Cykl przyjmowania metyl-1-testosteronu nie powinien trwać dłużej niż cztery tygodnie, po czym należy go odstawić na co najmniej taki sam okres, aby pozwolić na oczyszczenie organizmu. W tym czasie najlepiej jest stosować środki oczyszczające wątrobę, takie jak ostropest plamisty - (silimarol) oraz suplementów anty-estrogenowych, takie jak 3,6,17-Androstenetrione.