Research - Doping - styczeń 2009

WADA mowi tak dla viagry

Światowa Organizacja Antydopingowa (z ang. The World Anti Doping Agency, WADA) i Międzynarodowy Komitet Olimpijski optują za tym, aby pozwolić sportowcom na zażywanie leku wywołującego erekcję – Viagry (sildenafilu). Badanie przeprowadzone na uniwersytecie w Stanford pokazało, że Viagra poprawia wytrzymałość organizmu na symulowanej wysokości 12,000 stóp, ale z kolei nie poprawia wydajności na poziomie morza. Wielu sportowców i trenerów zinterpretowało to badanie w niewłaściwy sposób i zaczęło używać Viagry jako leku zwiększającego wydajność. Media wywołały tak duże zamieszanie na temat „nielegalnego stosowania” Viagry przez sportowców, że zmusiło to WADA do dokładniejszego zbadania wpływu tego leku na sportowców. Viagra działa poprzez zwiększanie efektywności tlenku azotu, związku, który zwiększa przepływ krwi przez tkanki. Przepływ krwi przez płuca jest czasem ograniczony na dużych wysokościach, a to obniża wydajność. Viagra redukuje opory w przepływie krwi w płucach, a to z kolei zwiększa wydajność ćwiczeń na wysokościach. Podwyższone ciśnienie krwi w płucach nie ogranicza wydajności u większości ludzi przebywających na poziomie morza, więc lek ten nie zwiększy u nich pojemności ćwiczeniowej. Wielkie zamieszanie na temat Viagry i sportowców zostało wywołane przez media, choć tak naprawdę jest kompletnie bezpodstawne. (Associated Press, 27 lipca 2008)

Sportowcy dają się nabrać na placebo

Bud Winter, legendarny trener sportowców olimpijskich takich jak John Powell, Lee Evans, Tommy Smith i John Carlos, aby zwiększyć wydajność swoich podopiecznych, dawał im „super tabletki Buda Wintera”. Winter twierdził, że tabletki pomagały jego sportowcom biegać szybciej, pomimo tego, że były one zrobione z cukru. Nie były one niczym więcej jak placebo, które działało poprzez siłę sugestii. Sportowcy dają się nabrać na placebo. Po zażyciu najnowszych suplementów lub lekarstw, czy po zastosowaniu najnowszych metod treningu, widzą niesamowite zmiany i myślą, że odkryli klucz do sportu. Zapominają, że sam trening czy dieta powodują pozytywne zmiany, niemające nic wspólnego z zażywanym suplementem. Thomas Trojian i Christopher Beedie doszli do wniosku, że placebo może wywołać zmiany fizyczne podobne do tych spowodowanych przez prawdziwe leki. Naukowcy, planując swoje badania, powinni ostrożnie oddzielać działanie leków i suplementów od działania placebo. Zastosowanie placebo pokazuje, jak ważne dla odniesienia sukcesu w kulturystyce i sporcie jest pozytywne myślenie. (Current Sports Medicine Reports, 7:214-217, 2008

Testosteron w kremie nie powoduje dużych skokow poziomu testosteronu we krwi

Testosteron podawany w formie zastrzyków, szczególnie w dawkach wyższych niż 200 miligramów, wywołuje duże skoki w poziomie tego związku we krwi. Testosteron w kremie to alternatywa dla zastrzyków, ale musi być podawany dwa razy dziennie, aby utrzymać podwyższony poziom hormonu we krwi. Japońscy naukowcy odkryli, że zaaplikowanie testosteronu w kremie dwa razy dziennie utrzymuje prawie normalny poziom testosteronu u mężczyzn w średnim wieku (około 300 ng na 100 ml krwi). Nawet jeśli to stężenie testosteronu jest do zaakceptowania dla starzejących się mężczyzn, których organizmy produkują niewielkie ilości tego hormonu, to dla poważnych kulturystów takie ilości są niewystarczające, aby wywołać znaczący rozrost tkanki mięśniowej. Produkt zawiera 100 mg testosteronu na 10 g kremu. Apteki w Stanach Zjednoczonych są w stanie stworzyć bardziej skoncentrowane produkty. (Journal Sexual Medicine, 5:1727-1736, 2008).

Leki na obnożenie ciśnienia krwi mogą redukować ilość tkanki tłuszczowej

Leki blokujące enzym konwertaza angiotensyny, takie jak Captopril, Lisinopril czy Fosinopril, obniżają ciśnienie krwi poprzez zmniejszenie aktywności systemu renina – angiotensyna, wywołującego skurcze naczyń krwionośnych. Leki te używane są w celu obniżenia wysokiego ciśnienia krw i leczenia niewydolności zastoinowej serca. Związki te mogą również zwiększać wydatkowanie energii, obniżać ilość tkanki tłuszczowej i polepszać regulację poziomu cukru we krwi. Australijscy naukowcy porównali zmodyfikowane genetycznie myszy, nieprodukujące enzymu konwertazy angiotensyny, z myszami normalnymi. Zwierzęta zmienione genetycznie zużywały więcej energii i charakteryzowały się podwyższonym metabolizmem spoczynkowym oraz zwiększoną aktywnością genów kontrolujących uwalnianie i rozpad tłuszczu. Obniżenie aktywności konwertazy angiotensyny zmniejszało akumulację tłuszczu w organizmie, zwłaszcza w okolicy brzusznej. Inhibitory tego enzymu mogą promować utratę masy ciała, poprzez zwiększanie wydatkowania energii i przyśpieszanie rozpadu kwasów tłuszczowych w wątrobie. Żadne z badań jak dotąd nie pokazało, że te leki stymulują utratę wagi u ludzi, jednakże konwertaza angiotensyny zwiększa akumulację tłuszczu i produkcję komórek tłuszczowych, tak więc inhibitory tego enzymu mogą pomóc ludziom w utracie wagi. (Proceedings New York Academy of Sciences, 105: 6531-6536, 2008).

Hormon wzrostu podyższa masę mięśniową oraz redukuje tłuszcz u ludzi w średnim wieku

Hormon wzrostu (z ang. growth hormone, GH) jest niesamowicie popularny zarówno wśród ludzi w średnim wieku, którzy chcą spowolnić procesy starzenia, jak i wśród ludzi młodszych, kulturystów i trójboistów siłowych, chcących rozbudować masę mięśniową i zgubić tłuszcz. GH jest drogi, a dominujące podejście w medycynie to odradzanie ludziom jego stosowania. Zaczynają się pojawiać długoterminowe badania nad stosowaniem GH przez populacje dorosłych ludzi niebędących sportowcami. Japońscy naukowcy z Kobe University Graduate School of Medicine odkryli, że GH polepsza skład ciała u ludzi w średnim wieku, wykazując przy tym mało efektów ubocznych. Niskie dawki GH (0.3 mg na dzień, dawki różniły się w zależności od poziomu IGF-1) podniosły wartość beztłuszczowej masy ciała (głównie mięśni) o około 5% zarówno u mężczyzn, jak i kobiet, natomiast obniżyły zawartość tłuszczu o 2.4% u kobiet i 8.9% u mężczyzn. Opublikowane w 2007 roku badanie szwedzkich naukowców ujawniło, że u kobiet i mężczyzn w średnim wieku, otrzymujących codzienne zastrzyki GH przez 10 lat (0.47 do 0.98 mg na dzień), masa mięśniowa wzrosła, zawartość tłuszczu w organizmie utrzymała się na stałym poziomie, a wskaźniki generalnego stanu zdrowia we krwi poprawiły się (cholesterol, HDL i hemoglobina). Obydwa badania zakończyły się konkluzją, iż GH wywołuje pozytywne zmiany w kompozycji organizmu, przy minimalnych efektach ubocznych. (Growth Hormone & IGF Research, 18: 307-317, 2008; Journal Clinical Endocrinology Metabolism, 92, 1442-1445, 2007)

Efekty uboczne stosowania anabolicznych steroidow u kulrurystów

Literatura naukowa jest pełna doniesień opisujących przypadki chorób u sportowców, którzy zażywali anaboliczne steroidy. Często trudno jest oddzielić niezależne problemy medyczne od tych związanych z efektami ubocznymi stosowania leków. Włoscy naukowcy przez dwa lata badali długoterminowe efekty uboczne anabolicznych steroidów u 20 sportowców. Leki były aplikowane samodzielnie przez badanych i często były brane razem z innymi środkami, tudzież suplementami. Do najbardziej znaczących efektów ubocznych należała zredukowana płodność oraz obniżony cholesterol HDL (tzw. „dobry cholesterol”). Zawartość plemników w spermie spadła o 24%, a HDL o 23%. Długotrwałe stosowanie nie miało wpływu na serce oraz prostatę. Badanie wykazało, że długotrwałe stosowanie anabolicznych steroidów ma stosunkowo małe efekty uboczne. Środki masowego przekazu oraz niektóre środowiska medyczne wyolbrzymiły niebezpieczeństwa związane z tymi lekami. Nie jest to żadną nowością, ponieważ media od lat sześćdziesiątych prowadzą nagonkę na SAA, a same Stany Zjednoczone Ameryki wydają ogromne pieniądze na propagandę antysterydową. Wszelkie pogłoski o impotencji powodowanej stosowaniem sterydów są właśnie wymysłem mediów, niestety są one bardzo mocno rozpowszechnione. Wychodzi na to, że osoby znające się na dopingu dalej będą musiały dementowac fałszywe doniesienia odnośnie stosowania SAA. (International Journal SportsMedicine, 29:679-687, 2008)

Nowy test na hormon w zrostu na horyzoncie

Hormon wzrostu (z ang. growth hormone, GH) jest popularną substancją wśród olimpijskich i profesjonalnych sportowców, jako że nie da się go wykryć żadną z obecnie dostępnych metod testujących obecność leków. To może się zmienić. Australijscy naukowcy opracowali technikę, która jest w stanie wykryć hormon wzrostu do sześciu tygodni po jego zażyciu. Test wykorzystuje krótkoterminowe (proteiny IGF) oraz długoterminowe (metabolizm kolagenu) znaczniki użycia GH. Naukowcy zaaplikowali hormon wzrostu (2 mg dziennie przez 8 tygodni) 63 mężczyznom i 33 kobietom, po czym mierzyli markery krwi w czasie brania leku oraz 6 tygodni po tym, jak badani wzięli lek. Połowa mężczyzn otrzymała również testosteron, natomiast druga połowa placebo (fałszywy testosteron). Poziom protein IGF znacząco wzrósł, kiedy badani brali GH, jednakże szybko spadł w czasie sześciotygodniowego okresu oczyszczającego. Wskaźniki kolagenu rosły natomiast powoli, ale pozostały podwyższone do sześciu tygodni po zaaplikowaniu GH. Testosteron nie miał wpływu na wykrywanie GH. Elitarni sportowcy są poddawani wyrywkowym testom na obecność leków. Wyniki tego badania pokazują, iż wykrycie GH jest możliwe do sześciu tygodni po jego zastosowaniu. Może trochę potrwać zanim test ten zostanie zaaprobowany i wprowadzony przez różne organizacje sportowe, ale w końcu to nastąpi. (Journal Clinical Endocrinology and Metabolism, 93: 2213-2222, 2008)

Inhibitor hormonu mózgu obniża wydajność

Mózg jest ostatnią granicą, w naszym zrozumieniu medycyny sportowej i fizjologii ćwiczeń. Do niedawna był on trudny do studiowania, ze względu na barierę krew – mózg, która nie pozwalała nam na badanie funkcji mózgu poprzez zastosowanie standardowych prób krwi. Nadejście izotopów znakujących oraz wyszukanych urządzeń skanujących pozwoliło jednak na studiowanie mózgu od wewnątrz. Osłabienie ośrodkowego układu nerwowego (mózgu) jest częstą przyczyną zmniejszonej wydajności. Niemożność neuroprzekaźników (chemiczne substancje obecne w mózgu, takie jak dopamina czy norepinefryna) do oddziaływania ze swoimi receptorami, odbija się na możliwości wykonywania ćwiczeń. Normalnie te przekaźniki ulegają degradacji po związaniu się w odpowiednim miejscu swojego receptora. Leki zwane inhibitorami wychwytu zwrotnego zapobiegają destrukcji inhibitorów i utrzymują je w mózgu dłużej. Niektóre badania wykazały, iż inhibicja wychwytu zwrotnego dopaminy i epinefryny polepsza wydajność. Belgijska praca badawcza wykazała, że specyficzna inhibicja wychwytu zwrotnego epinefryny obniża wydajność w środowisku gorącym i normalnym. Badanie wykazało, że efekty wyższego poziomu dopaminy w mózgu korzystnie wpływają na polepszenie zdolności do ćwiczeń. (Journal of Applied Physiology, 105: 206-212, 2008)