Testosteron wczesnym rankiem - czerwiec 2011

Zastanawiasz się czasem, co jest dobrym wyznacznikiem ilości suchej masy mięśniowej w twoim ramieniu? Gdyby udało ci się zmierzyć poziom testosteronu tuż po obudzeniu, to byłby to dobry wskaźnik. Choć kobiety mogą uważać, że testosteron jest przyczyną wszelkich kłopotów w relacjach damsko-męskich, to jednak prawda jest taka, że hormon ten ułatwia budowanie masy mięśniowej i siły, które choć kosztowne energetycznie, to jednak podnoszą konkurencyjność wśród ludzi i innych ssaków.

Spójrzmy prawdzie w oczy – lew, który rządzi, raczej nie dzieli się swymi zdobyczami z innymi lwami. Niedawno przeprowadzono badanie nad zależnościami między poziomem testosteronu w ślinie w chwili przebudzenia i w chwili pójścia spać a otłuszczeniem, masą beztłuszczową (MB), powierzchnią mięśni ramienia (PMR) i siłą uścisku (SU). Przebadano dużą i zróżnicowaną grupę młodych Filipińczyków (płeć męska) w wieku 21 – 23 lat. Odkryto, że wyższy poziom testosteronu w momencie przebudzenia zwykle oznaczał wyższe MB, PMR i SU wśród osób aktywnych (w tym wypadku aktywność fizyczną stanowiły częste mecze koszykówki).

Testosteron był też powiązany z otłuszczeniem u tych młodych, szczupłych mężczyzn, co sugeruje, że zapasy energetyczne organizmu mogą regulować ilość testosteronu w krwiobiegu. Badanie udowodniło, że „wzrost poziomu testosteronu przed obudzeniem się jest wyznacznikiem przemian energetycznych w kierunku do suchej masy mięśniowej oraz siły w kontekście powtarzającego się wykorzystania mięśni i wspiera hipotezę na temat roli testosteronu, jako mediatora inwestycji w kosztowne funkcje somatyczne u mężczyzn.” Innymi słowy, poziom testosteronu jest istotny dla wizualnych sygnałów (takich jak masa mięśniowa i masa tłuszczowa) oznaczających cechy istotne dla konkurencyjności samców.

Wiemy oczywiście, że testosteron to coś więcej niż tylko wielkie bicepsy. Inne badanie sugeruje, że metabolity testosteronu z grupy dihydro- mogą odgrywać rolę terapeutyczną przy nadciśnieniu, zaburzeniach erekcji, niedokrwieniu prostaty i innych schorzeń układu krążenia. 

Starsi mężczyźni a testosteron podawany przez skórę

Jak podawanie testosteronu przez sześć miesięcy dość słabym i starszym mężczyznom wpływa na pomiary siły i masy mięśniowej, możliwości fizyczne oraz jakość życia? Jeśli testosteron jest tak straszliwie szkodliwy, to na pewno zaobserwujemy to u mężczyzn poddanych tak długiej kuracji. 274 ochotników podzielono na grupy osób stosujących testosteron w żelu (50 mg/dzień) lub placebo. Oto, co zaszło.

Maksymalna moc w prostowaniu nóg poprawiła się w grupie przyjmującej testosteron (w porównaniu do grupy przyjmującej placebo – w ciągu sześciu miesięcy). Sucha masa mięśniowa zwiększyła się, a masa tłuszczowa zmniejszyła się w grupie otrzymującej testosteron. A co ważniejsze, w grupie tej poprawiły się funkcje fizyczne organizmu u starszych i słabszych mężczyzn. W skrócie, testosteron właściwie pomógł tym starszym panom poprzez poprawienie składu ich ciał oraz jakości życia. Dodatkowo wiemy też, że ćwiczenia fizyczne zwiększają miejscowy metabolizm bioaktywnych androgenów w mięśniach szkieletowych u obydwu płci. Tak więc, połączenie ćwiczeń fizycznych i podawania testosteronu to naprawdę dobry pomysł. 

GH i IGF-1

Ostatnio naukowcy zajęli się kwestią wpływu argininy i ornityny na poziom we krwi hormonu wzrostu (GH), insulinopodobnego czynnika wzrostu-1 (IGF-1), białka wiążącego insulinopodobny czynnik wzrostu -3 (IGFBP-3), testosteronu, kortyzolu i insuliny. W badaniu wzięli udział doświadczeni zawodnicy sportów siłowych, którzy w trakcie programu trwającego trzy tygodnie robili ciężkie treningi siłowe.

W reakcji na trening poziom wszystkich hormonów uległ podwyższeniu w obu pomiarach. Zaobserwowano znaczący wzrost zarówno hormonu wzrostu, jak i insulinopodobnego czynnika wzrostu-1 po podaniu argininy i ornityny w obu pomiarach, podczas gdy znaczące obniżenie poziomu IGFBP-3 nastąpiło w trakcie regeneracji. Tak więc aminokwasy: arginina i ornityna mogą wywierać efekty anaboliczne za sprawą swojego wpływu na hormon wzrostu i IGF-1. 

Trening szybkości a testosteron

Chcesz podnieść poziom testosteronu? Naukowcy zbadali efekt programu treningowego opartego na sprintach na poziom androgenów i katecholamin we krwi. Przez sześć miesięcy badano odpowiedź organizmu nastoletnich chłopców na 6-sekundowe sprinty. Test został przeprowadzony na ergometrach, zaś pomiarów dokonano przed i po treningu. Po treningu oraz w czasie regeneracji poziom testosteronu we krwi był znacząco wyższy, co wykazuje, że treningi sprinterskie mogą podnosić poziom tego hormonu u nastoletnich chłopców. Czy pora dodać sprinty do naszego anabolicznego arsenału? 

Testosteron na diecie

Tak, badania naukowe wykazują, że praktycznie dowolne zwierze żyje dłużej, jeśli jest na diecie o ograniczonej ilości kalorii. Ale jaki jest wpływ takiej diety na poziom testosteronu? Podczas badania naukowcy zmierzyli skład ciała oraz poziom we krwi testosteronu całkowitego, 17-beta-estradiolu całkowitego, globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG) oraz siarczanu dehydroepiandrosteronu (DHEA-S). Badaniu poddano 72 mężczyzn podzielonych na trzy grupy. W pierwszej grupie znalazło się 24 mężczyzn (średnia wieku 51 lat) od siedmiu lat stosujących dietę o ograniczonej ilości kalorii, w drugiej – 24 biegaczy w podobnym wieku i zbliżonym poziomie tkanki tłuszczowej, w trzeciej grupie – 24 ochotników w podobnym wieku, prowadzących siedzący tryb życia, jedzących w klasyczny, zachodni sposób.

Stwierdzono, że zarówno u osób stosujących dietę, jak i biegaczy występuje znacznie niższy poziom tłuszczu, niż u osób wiodących siedzący tryb życia (bo jeśli ćwiczysz albo jesz mniej, to zwykle masz niższy poziom tłuszczu – nie ma w tym nic zaskakującego). Jednakże w grupie osób stosujących dietę o ograniczonej ilości kalorii poziom całkowitego testosteronu był znacznie niższy, a globuliny wiążącej hormony płciowe znacznie wyższy niż w obu pozostałych grupach. Tak więc długotrwałe pozostawanie na diecie o ograniczonej ilości kalorii obniża poziom całkowitego i wolnego testosteronu oraz podnosi poziom globuliny wiążącej hormony płciowe, niezależnie od stopnia otłuszczenia ciała. Wniosek: jeśli ograniczycie kalorie, będziecie żyć dłużej, ale zapłacicie za to cenę w postaci obniżonego poziomu testosteronu.