Chemik od "czystej" - czerwiec 2011

Pytanie: Co myślisz o nowym SARM-ie z czarnego rynku, znanego jako ostaryna?

Odpowiedź: Badania nad tym SARM-em wykazały, że przy dziennych dawkach 3 mg przez 12 tygodni, nie zaobserwowano znaczącego blokowania HPTA. Jednak 3 mg dziennie to dawka kliniczna, co oznacza, że jest bezpieczna dla ludzi starszych. Kulturyści biorą 15–25 mg dziennie albo i więcej.

Musisz zrozumieć, że SARM jest czymś więcej niż anabolikiem–który–nie–jest–sterydem. SARM wiąże i aktywuje receptor androgenowy, tak jak wszystkie sterydy anaboliczne, ale pomijając to, jego struktura chemiczna jest inna niż struktura klasycznego, czteropierścieniowego sterydu. Podobnie jak sterydy anaboliczne, SARM mogą być projektowane, aby dawać efekt anaboliczny (tworzenie mięśni), a nie androgeniczny. Jednak nigdy nie dadzą jednego pożądanego efektu – przyspieszenia budowy mięśni. Przy wyższych dawkach zawsze będzie następować zbieżność skutków androgenicznych i anabolicznych, przy odpowiednio dużej dawce stosunek anaboliczno/androgeniczny będzie dokładnie taki sam jak w testosteronie (1 : 1).

Jeśli chodzi o blokowanie HPTA, mocno podejrzewam, że przy wyższych dawkach związek ten także zacznie je wykazywać. Nadal sądzę, że ten towar jest prawdopodobnie dość skutecznym androgeniczno-anabolicznym związkiem, porównywalnym z Anavarem. Użytkownicy opisywali podobny przyrost masy mięśniowej jak w przypadku Anavaru. Niemniej jednak, niektórzy raportowali efekty uboczne takie jak przy sterydach: ospałość, problemy seksualne. Pomimo opisywania przez testowanych jedynie lekkiego blokowania, patrząc na wyniki badań krwi można zauważyć podwyższony poziom estrogenu. Nie jest on spowodowany aromatyzacją ostaryny (ostaryna nie aromatyzuje, bo nie jest sterydem), a najprawdopodobniej wiąże się z regulowaniem poziomu aromatazy.

Podwyższona aktywność aromatazy jest znanym efektem ubocznym androgenów i wyjaśnia paradoksalny wzrost poziomu estrogenów, często towarzyszący sterydom niearomatyzującym. Zwiększona ilość estrogenów jest obserwowana nawet po zakończeniu cyklu, co nie tylko powoduje ryzyko różnych efektów ubocznych, ale także zakłóca HPTA. Dla wielu użytkowników jest to jeden z powodów stosowania inhibitorów aromatazy albo SERM w okresie po cyklu.

Oczywiście, nabywając produkt z czarnego rynku, nie wiesz nawet czy to co kupujesz jest prawdziwą ostaryną. Ktoś przysłał mi próbkę produktu rzekomo zawierającego rozpuszczoną ostarynę i faktycznie, po przetestowaniu okazało się, że ostaryna się w nim znajduje. Ale nie traktuj tego jako poparcia do nabywania takich produktów. Pamiętaj, ostaryna jest wciąż środkiem niezatwierdzonym i jej bezpieczeństwo nie zostało w pełni zbadane.

Pytanie: Czy plastry z DHT szkodzą na prostatę?

Odpowiedź: Media i środowisko medyczne sprawiły, że dihydrotestosteron (DHT) jest postrzegany jako związek niszczący prostatę, ale niedawno opublikowano wyniki badań, które potwierdzają mój osobisty pogląd, że DHT wcale nie jest szkodliwy.

W tym eksperymencie udział wzięło 114 mężczyzn, którzy nigdy nie chorowali na prostatę (wiek powyżej 50 lat). Połowa ochotników otrzymała żel zawierający DHT, a druga połowa dostała żel z placebo. Po dwóch latach codziennego pobierania określonej dawki, mężczyźni zostali przebadani. Jeśli chodzi o prostatę, nie wykryto żadnej różnicy pomiędzy wynikami mężczyzn stosujących żel z DHT i badanych z grupy kontrolnej. W obu grupach prostata zwiększyła nieco rozmiar, co jest normalne dla mężczyzn w tym wieku. W czasie trwania badania grupa stosująca DHT uzyskała niewielki przyrost masy mięśniowej (2,4%), tracąc masę tłuszczową (5,7%), nastąpił również wzrost poziomu hemoglobiny (7%) – wszystkie skutki typowe dla niearomatyzującego androgenu. W grupie DHT nieznacznie spadła masa kości kręgosłupa (przy czym w masie kości udowych nie zanotowano zmian), co nie jest zaskakującym efektem, jako że DHT wpływa na estrogen – hormon odpowiedzialny za anabolizm kości.

Dlaczego w tych badaniach DHT nie spowodował przerostu prostaty? Wiemy, że androgeny powodują, że gruczoł ten rośnie w trakcie dojrzewania płciowego, również gdy podaje się je kastratom. Wiemy również, że branie blokerów DHT pomaga zmniejszyć rozmiar prostaty u mężczyzn z łagodnym przerostem tego gruczołu (BPH).

Sytuacja jest jednak znacznie bardziej złożona. Trzeba zrozumieć, że są różnice między naturalnym, zdrowym rozwojem prostaty, łagodnym przerostem prostaty w związku z BPH i nowotworem prostaty. Pierwszy okres rozwoju gruczołu krokowego jest związany z dojrzewaniem i produkcją androgenów przez jądra. To sprawia, że prostata osiąga swój właściwy, zdrowy rozmiar i funkcjonuje u dorosłych. Podczas wczesnych i średnich lat dorosłości pozostaje w osiągniętym rozmiarze, pomimo ciągłego wysokiego poziomu androgenów w ciele. Jednak, jeśli androgeny zostaną zablokowane, prostata u dorosłego się skurczy. To może się zdarzyć na skutek kastracji czy nawet zablokowania 5-AR (przypominam, że DHT jest w prostacie aktywnym androgenem).

Później następuje drugie stadium rozwoju. Wzrost ten jest uważany za łagodny przerost prostaty (BPH) i odbywa się w całkowicie odmiennym środowisku hormonalnym, niż u nastolatka. Są dowody na to, że wysoki stosunek estrogenów do androgenów (często spotykany u starszych mężczyzn) jest ściśle powiązany z przerostem prostaty. Eksperymenty wykazały, że androgeny z nasyconymi A-pierścieniami (w tym DHT) nie mogą wywoływać początkowego stadium przerostu gruczołu krokowego. Te związki nie aromatyzują. Z drugiej strony, aromatyzujące androgeny takie jak testosteron czy androstendion, mogą wywołać zmiany rozrostowe gruczołu krokowego u małp, ale te skutki były odwracalne przez inhibitor aromatazy.

Okazuje się, że to estrogen jest czynnikiem powodującym łagodny przerost prostaty, czy może bardziej precyzyjnie, estrogen w obecności minimalnego poziomu androgenu. DHT sam w sobie prawdopodobnie nie zrobi krzywdy twojej prostacie, jednak ważne jest, by dla pewności regularnie się badać.