Research: Doping - kwiecień 2011

Morfina obniża poziom testosteronu

Zgodnie z badaniami przeprowadzonymi przez naukowców z University of Siena we Włoszech, morfina oraz inne leki z grupy opioidów, które są wykorzystywane w leczeniu chronicznego bólu, obniżają poziom testosteronu we krwi i w mózgu szczurów. Morfina zwiększa również poziom aromatazy, enzymu przeprowadzającego konwersję testosteronu do estrogenu. Zarówno testosteron, jak i estrogen pomagają regulować funkcjonowanie mózgu, kontrolują nastrój, motorykę oraz metabolizm kości i mięśni.

Długotrwałe obniżenie poziomu testosteronu wynikające ze stosowania tych leków przeciwbólowych może doprowadzić do ciągłego przemęczenia, obniżenia kondycji fizycznej i seksualnej oraz osłabienia kości i mięśni. Naukowcy sugerują, że mężczyźni cierpiący z powodu przewlekłego bólu powinni stosować hormonalną terapię zastępczą.

(„Molecular Pain”, 6: 69, 2010)

Suplementacja testosteronem powoduje stłuszczenie wątroby

Zanieczyszczenie środowiska może przyczyniać się do uszkadzania wątroby i powodowania chorób takich, jak stłuszczeniowa choroba wątroby. Brazylijscy naukowcy porównali markery metabolizmu wątroby 95 kulturystów korzystających ze sterydów i 85 osób, które nie używały tego typu środków. W przypadku 12,6% osób z grupy sterydowej naukowcy zauważyli anomalie chemiczne, a w grupie niesterydowej nieprawidłowości zanotowano jedynie u 2,4%. U żadnego z uczestników badania nie zaobserwowano występowania działań niepożądanych.

Naukowcy sugerują, że korzystanie ze sterydów może być czynnikiem ryzyka rozwoju stłuszczeniowej choroby wątroby. Powszechnie wiadomo, że intensywny trening może zmieniać skład substancji chemicznych we krwi. Tak więc jest możliwe, że osoby korzystające ze sterydów trenowały ciężej niż ochotnicy z grupy niesterydowej i dlatego zaobserwowane różnice w profilu chemicznym krwi były tak niewielkie.

(„Liver International”, opublikowano w Internecie 11 października 2010)

Sterydy zwiększają elektryczną niestabilność serca po zakończeniu ćwiczeń

Niektórzy naukowcy sugerują, że stosowanie sterydów anabolicznych zwiększa u sportowców ryzyko śmierci związanej z chorobami serca. Mimo że opisano kilka przypadków nagłego zgonu sportowców stosujących sterydy, to jak dotąd nie przeprowadzono badań na wielką skalę, które potwierdzałyby tę teorię.

Naukowcy z University of Bedfordshire w Wielkiej Brytanii wykazali, że u sportowców stosujących sterydy, w porównaniu z grupą kontrolną, która nie stosowała tych środków, po zakończeniu ćwiczeń obserwuje się niestabilności w elektrokardiogramie. Naukowcy doszli do wniosku, że poćwiczeniowa niestabilność elektryczna w mięśniu sercowym może zwiększać ryzyko nagłego zgonu związanego z chorobami serca u tych sportowców. Potrzeba większej ilości badań, aby móc z całą pewnością stwierdzić, że sterydy anaboliczne zwiększają ryzyko nagłego zgonu.

(„Cardiovascular Toxicology”, opublikowano w Internecie 31 października 2010)

Czy hormon wzrostu, EPO i sterydy anaboliczne zwiększają ryzyko rozwoju raka?

Hormon wzrostu, EPO i sterydy anaboliczne stymulują rozrost tkanek. Wielu naukowców twierdzi, że sportowcy stosujący te środki, zwłaszcza w dużych dawkach, mogą być bardziej narażeni na rozwój raka. Włoscy naukowcy w swym przeglądzie literatury fachowej doszli do wniosku, że nie ma wystarczającej liczby danych, aby móc potwierdzić tę teorię. Sportowcy zazwyczaj stosują mieszanki bardzo silnych leków, dlatego trudno stwierdzić, jaki wpływ na ich zdrowie mają poszczególne substancje. Niemalże wszystkie badania wykazujące korelację między stosowaniem tego typu leków a rozwojem nowotworu to anegdotyczne opisy przypadków, które tak naprawdę nie udowadniają, że to leki wywołały chorobę. Jednakże substancje anaboliczne teoretycznie mogą stymulować wzrost komórek raka, dlatego też potrzeba większej liczby badań, aby móc ocenić ryzyko ich stosowania.

(„Urologia”, 77: 92–99, 2010)

Clenbuterol zmniejsza stopień niszczenia mięśnia sercowego po zawale

Środki zwane agonistami adrenergicznymi, do których należy clenbuterol, często są wykorzystywane przez osoby chcące zwiększyć ilość tkanki mięśniowej i zredukować tłuszcz. Naukowcy uważają, że specyfiki tego typu mogą być przydatne w leczeniu zaburzeń wyniszczających mięśnie. Jednakże zostało udowodnione, że ich stosowanie wywołuje niewydolność serca u koni wyścigowych, a u sportowców powoduje poważne działania niepożądane.

Chińscy naukowcy udowodnili, że clenbuterol redukuje ilość uszkodzeń tkanki mięśnia sercowego u szczurów, u których w warunkach laboratoryjnych wywołano zawał serca. Clen mógłby być stosowany jako środek zapobiegający pogarszaniu się stanu fizycznego w chorobach takich jak sarkopenia (następująca wraz z wiekiem utrata tkanki mięśniowej), choroba nowotworowa, osłabienie mięśni czy AIDS.

(„British Journal of Pharmacology”, 160: 1561–1572, 2010)

Wysokie dawki sterydów anabolicznych i intensywny trening mogą powodować urazy mięśnia sercowego

Sportowcy czasem stosują ekstremalnie wysokie dawki sterydów anabolicznych, aby tylko zwiększyć siłę i masę mięśni. Tak jak w przypadku każdego innego leku, liczba działań niepożądanych zwiększa się wraz z dawką. Niektórzy naukowcy sugerują, że wysokie dawki sterydów anabolicznych mogą uszkadzać mięsień sercowy. Włoscy badacze w swym doświadczeniu przeprowadzonym na szczurach wykazali, że wysokie dawki sterydu anabolicznego (Deca-Durabolin) zwiększają stan zapalny w mięśniu sercowym. Obserwowane efekty najbardziej objawiały się u zwierząt, które dodatkowo intensywnie trenowały. Połączenie intensywnych ćwiczeń i wysokich dawek sterydów anabolicznych może uszkadzać mięsień sercowy i zwiększać ryzyko rozwoju chorób serca.

(„Current Pharmaceutical Biotechnology”, opublikowano w Internecie 4 listopada 2010)

Terapia testosteronem może sprawiać kłopoty schorowanym dziadkom

Miliony mężczyzn i kobiet zażywa suplementy zawierające testosteron, aby utrzymać masę mięśni i kości, zapobiegać pogarszaniu się zdrowia metabolicznego, zwalczać depresję i stymulować kondycję seksualną. Wiele osób kwestionuje bezpieczeństwo stosowania tych środków. Badanie suplementacji testosteronem w przypadku starszych mężczyzn, przeprowadzone na Boston University, wstrzymano po tym, gdy wśród uczestników eksperymentu wzrosła liczba problemów z sercem i płucami. Badani mieli ponad 65 lat, charakteryzowali się niskimi stężeniami testosteronu i w przypadku większości spośród nich wcześniej już obserwowano problemy z sercem, płucami, mobilnością i metabolizmem.

Niemieccy naukowcy spekulują, że zwiększenie pojemności ćwiczeniowej spowodowane terapią testosteronem mogło sprowokować natężenie problemów z mięśniem sercowym u starszych mężczyzn, u których występowały już wcześniej. Autorzy sugerują również, że tacy mężczyźni powinni unikać nagłego zwiększania aktywności fizycznej bez wcześniejszego przygotowania lub przebadania.

(„New England Journal of Medicine”, 363: 1865–1866, 2010)

Wpływ sterydów anabolicznych na układ współczulny

Sterydy anaboliczne zwiększają aktywność układu współczulnego, czyli systemu walki i ucieczki, który wywołuje ogólne pobudzenie. Aktywacja układu nerwowego (którego częścią jest układ współczulny) jest ważną przyczyną, dla której sterydy są tak skuteczne w zwiększaniu sprawności sportowej. Zwiększona aktywność układu nerwowego jednocześnie wiąże się ze skutkami ubocznymi stosowania tych środków.

Badanie z University of Sao Paulo w Brazylii wykazało, że sterydy anaboliczne podwyższyły opór naczyniowy i zwiększyły ciśnienie krwi poprzez aktywację współczulnego układu nerwowego. Badacze ocenili aktywność tego układu dzięki pomiarom poziomu aktywacji nerwu strzałkowego (nerw w nodze).

Efekty uboczne stosowania sterydów anabolicznych dla układu sercowo-naczyniowego, takie jak podwyższone spoczynkowe ciśnienie krwi, są skutkiem zwiększonego pobudzenia współczulnego układu nerwowego, a to zarazem sprawia, że SAA są tak skuteczne w podwyższaniu osiągów sportowych.

(„Medicine Science Sports Exercise”, 42: 865–871, 2010)

Niski poziom testosteronu zaburza sen

Zaburzenia snu mogą powodować otyłość okolicy brzucha, nagły zgon z przyczyn sercowych i arytmię. W badaniu z Uniwersytetu Montrealu odkryto powiązania pomiędzy obniżonym poziomem testosteronu a zaburzeniami snu u mężczyzn powyżej 50 roku życia.

Mężczyźni z najniższym poziomem testosteronu mieli najkrótszy czas trwania III i IV fazy snu, czyli najgłębszych faz. Fazy głębokiego snu zniknęły całkowicie u mężczyzn po sześćdziesiątce z niskim poziomem testosteronu. Jak widać, testosteron jest ważny dla synchronizacji aktywności mózgu w trakcie snu. Niski poziom tego hormonu zaburza funkcje mózgu i wpływa na sen.

(„Science Daily”, 16 maja 2010)